Qua thematiek is de band ook meegegaan met haar tijd. Zo lees je in de lyrics over intelligent design, een creationistische oplossing voor het “evolutieprobleem” dat het zo door de versnipperaar mag gaan: “Don’t bother us…”. Ook ‘Chaplin’ dat verhandelt over het moderne leven van een arbeider laat zien dat de socialistische boodschap van Sweet Empire ook in een 21e eeuwse jas past. Ondanks dat ik beide kanten, want dat heeft een grammofoonplaat, meermalig heb geluisterd denk ik zelf toch dat kant B het beste is. Het vlugge nummer ‘Red Flags’ blaast in no-time door je speakers en ‘A Mood So Ordinary’ klinkt zo strak in elkaar gezet dat je het nog wel een paar keer wilt horen. In vergelijking daarmee klinkt bijvoorbeeld ‘Chaplin’ wat ouderwets en heeft het door de manier van zingen van zanger Rowald toch wel een hoog Bad Religion-gehalte.
Een bijzonder leuk resultaat van veel werk. Alleen al dankzij de complete uitvoering verdient de band een ruim voldoende, maar op basis van de goede aanzet voor leuke nummers kun je verwachten dat Sweet Empire zich een weg gaat banen naar de grotere podia. Als ze dat willen natuurlijk, want het blijft punk.
Sleazy Dreams - Riding Miss Daisy Sleazy Dreams is een vijfkoppige band met leden uit België en het zuiden...
Dalindèo - Soundtrack for the Sound Eye, feat. Bajka Over het algemeen krijgen we in Nederland alleen iets mee van de hardrock en...