VERSLAG: Katie Melua - 18/10 - Heineken Music Hall

Katie Melua - 18/10 - Heineken Music Hall

Met de huidige kredietcrisis is het even slikken voor degenen die op het punt staan met pensioen te gaan of dat al zijn. Veel van dat (belegde) geld is nu foetsie, dus de bejaarden van nu gaan dat voelen in hun portemonnee. Iemand die zijn pensioen goed geregeld heeft is Mike Batt. Deze Engelse singer/songwriter annex producer had al niet echt te klagen over geldproblemen, want in de jaren ‘70 schreef hij succesvolle popballades voor onder andere David Essex (‘A Winter’s Tale’) en Art Garfunkel (‘Bright Eyes’). Naast de mierzoete tranentrekkers die Batt voor anderen schreef, nam hij ook zelf liedjes op. ‘Lady Of The Dawn’ is hiervan de bekendste. Op latere leeftijd nam Mike Batt een protégé onder zijn hoede die in een paar jaar tijd zou uitgroeien tot één van de best verkopende vrouwelijke artiesten van dit moment; Katie Melua. De zangeres treedt op in de HMH en wordt vooraf gegaan door een Australisch gitaarmeisje, Andrea McEwan.

Australië heeft een reputatie als het gaat om zingende acteurs. Of acterende zangers. Zo bracht alleen al de soapserie ‘Neighbours’ een hele reeks aan zingende soapies voort; Natalie Imbruglia, Jason Donovan, Holly Valance en natuurlijk Kylie Minogue. Andrea McEwan is een nieuwe artieste op het Dramatico-label van Mike Batt. Een stijlomschrijving is net zo zinloos als illustratief, want het soort folkpop dat McEwan maakt kennen we al van artiesten als KT Tunstall, Amy MacDonald en noem er nog maar eens drie. Leuk zijn de liedjes zeker en het is dan ook jammer dat de eerste EP, ‘Candle In A Chatroom’, slechts drie nummers bevat. Een absolute tip voor de liefhebbers van dit soort zangeressen.

De in Georgië geboren Katie Melua geniet enorme populariteit in haar huidige thuisland, Engeland. De zangeres met de mooie donkere krullen maakte daar in 2003 diepe indruk met haar debuutalbum ‘Call Off The Search’. Niet alleen bij het platenkopende publiek overigens, want Melua was drie jaar lang het vriendinnetje van Luke Pritchard, zanger van The Kooks. Het liedje ‘She Moves In Her Own Way’, waarmee die band in Europa groot succes had, gaat over die lieflijke ogende Katie. Ook in Nederland heeft Melua een sterstatus bereikt, vooral bij de luisteraars van Radio 2 en Sky Radio. De penetrante, schelle blokfluittonen uit ‘Nine Million Bicycles’, tot op heden haar grootste hit, waren lange tijd niet weg te denken van de Nederlandse radio. Katie wist er zelfs hoog mee in de Top 2000 te geraken. De opkomst in de HMH valt dan ook zeker niet tegen, al moet er wel bij gezegd worden dat het concert verplaatst is. Oorspronkelijk zou het namelijk plaatsvinden in de veel grotere Brabanthallen.

Al onmiddellijk na opkomst weet de jonge zangeres het publiek tot stilte te manen. Melua staat in haar eentje op het podium en streelt zachtjes de snaren van haar gitaar. Met groot opgezette ogen en expressieve gezichtuitdrukkingen verwoordt Melua op gevoelige wijze haar diepzinnige teksten. Of die van Mike Batt. Wanneer de band van Katie op het podium verschijnt, blijven de liedjes overwegend klein en intiem. Op het podium gebeurt overigens relatief weinig, maar de bewegende videoschermen creëren - naast de muziek - vooral de sfeer. Bij ieder nummer zijn er andere videobeelden te zien, die soms ondersteunend zijn bij de teksten van de liedjes van Melua. Op de reguliere videoschermen naast het podium wordt Katie van heel dichtbij gefilmd, al zijn die beelden vaak onscherp.

De aanwezige fans zullen er ongetwijfeld voor zorgen dat ‘Nine Million Bicycles’ dit jaar weer hoog eindigt in de Top 2000, al brengt Katie Melua veel mooiere liedjes, zoals ‘Thank You, Stars’, ‘Closest Thing To Crazy’ en ‘Spider’s Web’. Live maken deze liedjes eigenlijk nog meer indruk dan op cd, vanwege haar sterke vocale performance en de beleving die de zangeres in haar teksten legt. Én vanwege haar mooie donkere krullen…