Sandusky

Het Limburgse Sandusky vormt een prettige uitzondering op de vele gitaarbandjes die in Nederland rondwemelen. Hun muziek maakt me wel een beetje weemoedig. Zij doen me denken aan de Grote Gitaarbands van de jaren 80, Amerikaanse garagebands die op hun beurt weemoedig achterom keken naar sixtiespunk, country-rock en blues en daar een eigen, moderne variant op maakten. Voorbeelden? Dream Syndicate, Green on Red, Violent Femmes, Green, maar vooral the Gun Club. En het is vooral die legendarische band van wijlen Jeffrey Lee Pierce waar Sandusky me regelmatig aan doet denken. Diezelfde opwindende combinatie van blues, punk en country, wellicht niet zo furieus (en ook lang niet zo vals gezongen!), maar toch. De opener "Death to California", bijvoorbeeld, is een nummer waar Pierce zich niet voor had hoeven schamen. Maar daar houdt het niet mee op. Aan de andere kant van het Americana-spectrum bevinden zich bands als Wilco, Giant Sand en Slobberbone, de betere plattelandspop van de jaren '90, en ook dat hoor je terug in het geluid van Sandusky (de mooie samenzang, de pakkende refreinen). Zo is "Must not let it lead me" een fantastisch country-rock nummer dat op een plaat als Wilco's Being There niet had misstaan.
Live is het een waar genot om naar te kijken. Hun energieke show met een verdomd strakke ritme-sectie is er een die zijn gelijken in Nederland nauwelijks kent.
Een band die vele mensen nog gaat verassen. Da's zeker!!!