Isobel Campbell

In 2002 verlaat de Schotse zangeres/celliste Isobel Campbell de band Belle & Sebastian. Ze kan zich niet meer vinden in haar ondergeschikte rol in de band. Hiervoor heeft ze al twee solo albums uitgebracht. Deze albums verschijnen echter niet onder haar eigen naam, maar onder de naam The Gentle Waves. Kort na haar vertrek uit B&S maakt ze samen met de jazz muzikant Bill Wells een album met covers van Billy Holiday, getiteld Ghost Of Yesterday.

In 2003 verschijnt het eerste solo album onder haar eigen naam getiteld Amorino. Dit album, waarop naast Bill Wells ook andere jazz muzikanten meespelen, wordt goed ontvangen. In 2004 verschijnt de EP Time Is Just The Same. Hierop is op één nummer Mark Lanegan (Screaming Trees, QOTSA) te horen. De reden hiervoor is dat Isobel’s vaste muzikale partner Eugene Kelly (ex-Vaselines) dit nummer niet niet laag genoeg kan zingen.

Hierna is het een tijdje jaar stil rond Isobel Campbell, maar in 2005 brengt ze samen met Mark Lanegan een EP uit getiteld Ramblin’ Man. Het gelijknamige nummer is een cover van Hank Williams. Deze EP blijkt een voorproefje van een heel album samen met Mark Lanegan, dat in januari 2006 verschijnt. De op het eerste gezicht onwaarschijnlijke combinatie Isobel Campbell/Mark Lanegan doet het op plaat bijzonder goed en het album, getiteld Ballad Of The Broken Seas wordt dan ook lovend ontvangen. Het duo wordt in de pers vaak vergeleken met Lee Hazlewood en Nancy Sinatra.

Vlak na de release van Ballad Of The Broken Seas verschijnt alweer een EP, getiteld O Love Is Teasin' . Deze EP wordt in oktober 2006 gevolgd door het album Milkwhite Sheets, door de zangeres zelf omschreven als een low-key akoestisch folk album. Mede door het grote aantal traditionals doet Milkwhite Sheets een beetje ouderwets aan. Maar dan wel in de zin van ouderwets goed.