Fudgicals.

Eind vorige eeuw, in de zomer van 2000, swingden de recordtemperaturen de pan uit. Een zekere Maarten Vincke en Jan Verduyckt begonnen - toen nog verkerend in een prille jeugd - muziek te produceren met ontblote borst. Net als het zweet, begonnen de briljante klanken boven te komen. Jan zong en speelde gitaar en Maarten bewerkte primitieve percussie, namelijk Knexxdozen en vuilnisbakken.
Na een bloedheet jaar verschoven dergelijke jamsessies naar Jans tuinhuisje/studio. Vanaf dan werd er met professioneler materiaal gewerkt.
De schadelijke stedelijke gassen werden Jan te veel, dus verhuisden hij en de studio naar het landelijke Herent, waar nog vele warme zomers hem te wachten stonden.
Na menig overleg en zoektochten vonden ze in de goot een half uitgedroogde bassist, ze noemden hem Kwinten Berggeit. Toch bleek dit nieuwe initiatief een stap in de goede richting te zijn.
Op een blauwzomerse dinsdag 2004 nam Maarten Kwinten mee naar de betere muziekhandel voor nieuw materiaal. Toen ze merkten dat ze enigzins gestalkt werden door ene PJ Mertens, vroegen ze hem een gitaar te nemen en wat te spelen.
Toen bleek dat PJ de snaren kon hanteren als een ijsventer zijn bollen kan draaien op de nationale feestdag (21 juli). De groep was compleet: Jan, Maarten, Kwinten en Pieterjan gingen als de Fudgicals in de koele kelders van Villa Vincke ‘trainen’.

Fudgicals: - Jan Verduyckt, 17 (‘Janneman Robinson') : zang, gitaar
- Maarten Vincke, 18 (‘Macky Mayonaise’) : drums
- Kwinten Bergé, 17 (‘Berggeit’) : bas
- Pieterjan Mertens, 18 (‘Pieterbaasje’): gitaar