Theo Nijland

Veel mensen blijken zich in zijn liedjes te herkennen. Onverbloemd strooit Theo met intieme bekentenissen en lokt hij met mierzoet venijn de confrontatie uit met de toehoorder. Of het nu gaat over alleen zijn (Een Eiland), hartstocht (Chanson), doodsangst (In de Natuur), moederliefde (Een Mevrouw), afgunst (Borsato) of over geluk (Wielklem).

In 1997 ontving hij de Annie M.G. Schmidtprijs voor zijn liedje Kaal en werd hij twee keer genomineerd, voor de Vakprijs Filmmuziek van het Nederlands Filmfestival en de Liraprijs voor het beste scenario. Voor zijn cd Masterclass werd hij genomineerd voor een Edison Kleinkunst 2009. Zijn 2persoonsmusical Mijn leven als Theo Nijland ontving De Mus op de Parade 2009. En het kinderlied Zonder pyama aan (tekst en muziek) uit de musical Kees, de jongen kreeg een nominatie voor de Willem Wilminkprijs 2010. In 2011 ontving hij (samen met Brigitte Kaandorp) de Annie M.G. Schmidtprijs nogmaals voor Lente, een lied van Brigitte Kaandorp, waarvoor hij de muziek schreef.
In 2002 bracht uitgeverij Thomas Rap de mooiste, ontroerendste, grappigste en pijnlijkste liedjes van Theo uit in de bundel De Liefde die zo veelbelovend was.