Laibach

De verering van popsterren is een raar fenomeen, die soms collectieve hysterie lijkt op te roepen, met concerten die niet wezenlijk lijken te verschillen van totalitaire massabijeenkomsten. Met dit gegeven in het achterhoofd zorgde het Sloveense industrial kunstenaarscollectief Laibach in de jaren ‘80 voor enorme controverse in het thuisland en erbuiten. Middels doelbewuste provocatie middels de beeldtaal en symboliek van totalitaire regimes en ultrarechtse bewegingen, groeide de band al gauw uit tot een van de meest spraakmakende avantgarde bands van hun generatie.

Door in uniformen op te treden en openlijk te flirten met elementen uit het stalinisme en nazisme werd de band in thuisland Slovenie zelfs verboden. Laibach is dan ook geen ordinaire popgroep, maar een kunstenaarscollectief dat op abstract intellectuele wijze de verstrengelingen van cultuuruitingen en maatschappelijke structuren wil vertellen. Deze ironische boodschap werd aanvankelijk verkeerd begrepen en werd steevast door de bandleden beantwoord met ‘Wij zijn net zo fascistisch als Hitler een kunstschilder was’. Desondanks groeide de populariteit van deze pseudofascisten tot grote proporties.