The Thermals

Verwrongen zang, snelle rifs en simpele korte liedjes. Als dit hetgeen is wat je zoekt in muziek, stop dan met zoeken en luister naar The Thermals.

De live shows van Thermals zijn telkens een genot voor de liefhebber van pure indierock. Op hun album The Body, The Blood, The Machine (Sub Pop) is het Amerikaanse trio, dat met rammelpunk en de albums More Parts Per Million en Fuckin´ A de harten stal van vele bezoekers van het club- en festivalcircuit, uitgedund tot het (liefdes-)paar Hutch Harris en Kathy Foster. Maar verwacht geen zoetsappiger muziek dan voorheen. Het derde album is een aanklacht tegen de huidige politiek van de Verenigde Staten. Waar veel bands hun charme verliezen als ze doordachter te werk gaan, is het The Thermals gelukt om fier overeind te blijven met hele sterke songs, die zo doeltreffend zijn dat ze alleen door hen zouden kunnen worden gemaakt. Live bestaat The Thermals naast Kathy en Hutch uit Lorin Coleman en Joel Burrows. IJzersterke ritmes, verbluffend mooie songs en zelfs aanstekelijke melodieën. Lekker rafelig, puur en onbevangen. Korte, to-the-point songs met sing-along coupletten en sing-along refreinen. Chaotische pop madness waar de bewondering voor The Ramones, The Buzzcocks en Wire van afdruipt. Maar denk ook aan The Breeders, Jawbreaker en Weezer.