Rome

Echte verrassingen zijn nogal zeldzaam in het neofolkgenre. De parameters zijn gezet, de grenzen verkend; hoe val je nog op, wat wil je nog doen? Midden 2006 doet Rome precies wat onwaarschijnlijk geacht wordt: de neofolkboel op stelten zetten met de EP ‘Berlin’. Apocalyptische neofolk aan de ene kant, industrial en martial invloeden aan de andere; Ordo Rosarius Equilibrio, Der Blutharsch, Death in June en Coph Nia in één sprankelend perfect klinkende eenmansband gevangen. Rome zette zichzelf met een heel dikke stip op de neofolklandkaart.

Het volgende album ‘Nera’ (2006) trekt die topklasselijn door en voegt er nog meer aan toe. Op het conceptalbum schittert de Luxemburger Jerome Reuter met wave, darkambient, Nick Cave of Leonard Cohenachtige momenten en slepende, kalme martial pop in de toon van Dernière Volonté. Tegelijk werkt Reuter in zijn teksten met de wisselwerking tussen oorlogen en relaties; liefde en haat, vijanden versus vrienden, verraad, wantrouwen, individu en gemeenschap, ideologie, zelfopoffering en capitulatie. (Bron: Tivoli)