Simon Keats

In 2010 zag de website van Simon Keats er nogal sober uit. Het bestond uit slechts een linkje. Wie er op klikte had in een klap zijn hele eerste album Time inclusief artwork op zijn computer staan. Dit nieuws moest zich snel verspreid hebben, want ‘Time’ werd in totaal meer dan 8000 keer gedownload door liefhebbers over de hele wereld.
Door dit eenvoudige gebaar en omdat hij een van de eersten was die dit zo deed, werd de spotlight gericht op de vrijgevige singer-songwriter en interviews met de landelijke pers volgden.

In 2011 besloot hij zonder connecties en met minimaal budget een maand lang in Los Angeles te verblijven, om te kijken wat er muzikaal gebeuren kan. Omdat hij daar van de ene verbazing in de andere viel schreef hij er een boek over, genaamd ‘Mr. Nobody 370’ en nam de L.A. sessions op - opgenomen en geschreven in Los Angeles met verschillende artiesten en producers.

Voor de promotie van het boek en de single ‘Mr. Nobody 370’ besloot Keats een dancefestival te hacken en live op te treden voor 10.000 niets vermoedende danceliefhebbers. De actie was geslaagd, al was niet iedereen er even bij mee… (de actie is terug te vinden op Youtube.)

Na zijn avontuur in L.A. eind 2011 werd de aandacht verdeeld tussen zijn inmiddels nieuwe band The Kik en zijn solocarriere. Vooral in de beginjaren was er amper tijd om uberhaupt te denken aan optreden of platen opnemen. Tot daar eind 2015 verandering in kwam. Hij vertrok naar New York om zijn ‘folky roots’ te vinden. Hij nam er een liedje op met producer Steve Addabbo (producer van o.a. Bob Dylan en Lou Reed). Het liedje heet ‘Come to my bedside, my darling’ en behoort toe aan Eric Andersen; een van de voorlopers van de Greenwich Village Folkbeweging in de jaren ‘60 samen met o.a. Phil Ochs, Bob Dylan en Dave von Ronk.