Nou ja, solo album. De vrienden van Spock’s Beard doen allemaal zelf ook mee op de cd en broer Neal Morse heeft ook flink wat partijen in mogen spelen.
De vraag is dan natuurlijk: Is het niet gewoon een kopie van Spock’s Beard maar dan onder de naam Alan Morse?
Dit is duidelijk niet het geval. Alan Morse wilde meer met zijn gitaar spelen en dat is te horen. In de 12 nummers die op de cd staan staat de gitaar centraal, dikke solo’s en strakke gitaarlijntjes spelen de hoofdrol. Echt songgeorienteerd kunnen we de cd helaas niet noemen. Het lijkt allemaal eerder op één grote jamsessie waar toevallig een paar goede microfonen aanwezig waren. In alle 12 nummers heb je eigenlijk geen idee waar je naar aan het luisteren bent. Natuurlijk verschillen ze wel degelijk van elkaar maar echt spannend is het niet te noemen. We horen wel dat de 9 verschillende muzikanten van hoog niveau zijn en ze allemaal prima hun instrument weten te beheersen. Met name Alan Morse zelf die bijna alles uit zijn gitaar haalt wat er maar in zit.
4 O’Clock & Hysteria is duidelijk niet een progrock album zoals we denken te verwachten van Alan Morse, maar eerder een multiple genre georienteerd album met veel ruimte voor improvisaties. Een jamsessie van geweldige muziekanten leid alleen niet tot veel spanning op het album. Het is goed om te horen dat Alan Morse meer kan dan progrock maken, alleen zal Spock’s Beard toch zijn thuisbasis blijven.
(Festivalinfo/ Podiuminfo recenseerde eerder de albums Spock's Beard - Spock's Beard en het album van Neil Morse - Sola Scriptura, gemaakt door de broer van Alan)
The Goods - The Goods‘Cocked up Love Machine’, ‘Die Alone’, ‘Time to get Fucked up’; De titels op...
Emotional Elvis - Sounds like Music Emotional Elvis is een band uit Eindhoven, die met Sounds Like Music hun...