2017-09-26
De Britse synthesizerpopband Orchestral Manoeuvres In The Dark werd bijna veertig jaar geleden opgericht door Andy McCluskey en Paul Humphreys en is inmiddels aan zijn derde jeugd begonnen. In de beginjaren maakte de groep vooral experimentele post-punk en newwave synthesizermuziek, die sterk was geïnspireerd op bands als Kraftwerk en Tangerine Dream. Vervolgens werd het duo versterkt met twee andere bandleden en verschoof de stijl langzaamaan richting de popmuziek, waarbij een groot aantal hits werd gescoord. Na het grote succes haakte het ene na het andere bandlid af en bleef alleen McCluskey over, totdat in 2006 een reünie volgde en de groep in de oorspronkelijke bezetting bijeen kwam. The Punishment Of Luxury is alweer het dertiende studioalbum van de band. Op de nieuwe plaat is het rijke verleden van de band goed hoorbaar, want de hiervoor genoemde stijlen komen allemaal aan bod. Zo grijpen de nummers ‘Isotype’, ‘Robot Man’, Precision & Decay’ en ‘La Mitrailleuse’ duidelijk terug op de experimentele beginperiode van de groep, waarbij de grotendeels instrumentale nummers werden opgevuld met samples die eind jaren zeventig van de vorige eeuw nog als futuristisch werden bestempeld. Dit is duidelijk een schot in de roos, want deze nummers vormen enkele van de hoogtepunten.
Daarnaast bevat het album ook een aantal poppy nummers in de stijl van de groep zoals ze klonken in het midden van de jaren tachtig, zoals ‘As We Open, So We Close’, ‘Kiss Kiss, Kiss, Bang Bang Bang’ en ‘One More Time’ die allemaal lekker in het gehoor liggen. Net als op eerdere platen bevat The Punishment Of Luxury een aantal ballads, zoals het sterke en gevoelige ‘Ghost Star’ en het zoete liedje ‘What Have We Done’ waarin Paul Humphreys de leadzang voor zijn rekening neemt. Tot slot zijn ook de energieke en frisse titelsong ‘The Punishment Of Luxury’, dat erg in lijn ligt met de vorige plaat English Electric en het disco-achtige ‘Art Eats Art’, dat bij vlagen doet denken aan Donna Summer, noemenswaardig. Ondanks het feit dat de liedjes teruggrijpen op eerdere stijlen van de band, klinken deze dankzij de moderne geluiden nergens gedateerd.
Het hoofdthema van de plaat is de huidige consumptiemaatschappij, die uitmondt in materialisme, oppervlakkigheid en oorlogen. Het is bijzonder dat een nummer als ‘Robot Man’ bijna veertig jaar na het nummer ‘The Robot’s’ van Kraftwerk dankzij de verdergaande robotisering meer actueel lijkt dan ooit.
The Punishment Of Luxury is een sterk album, dat zowel vertrouwd als verfrissend klinkt. Doordat Orchestral Manoeuvres In The Dark met zijn teksten en muziek soms veertig jaar terug in de tijd gaat, lijkt het alsof voor hen de cirkel rond is. Maar schijn bedriegt, want tussen de regels door blijkt de band zichzelf nog steeds verder te evolueren en is OMD zelfs in zijn derde jeugd nog steeds springlevend en ambitieus.
Razz - NocturnalDe Duitse mannen van Razz wisten met hun eerste album, With Your Hands...
Thee Oh Sees - Orc En ja hoor, daar zijn ze weer; Thee Oh Sees! Oh nee, wacht even. Bandleider...