2017-11-07
Fluisterliedjes, zo wordt The Nordic Mellow, de debuutplaat van de Noorse Siv Jakobsen genoemd in het bijgaande persbericht. Het blijkt een prima benaming voor de muziek van Jakobsen, die voor haar eerste volledige album producer Matt Ingram (o.a. Laura Marling en Florence and the Machine) wist te strikken. Twee jaar schaven leverde tien tracks op die slechts bij uitzondering langer duren dan drie minuten, waardoor het album maar net het halfuur aantikt.Dat is maar goed ook, want The Nordic Mellow is een plaat die goed in elkaar zit, maar door het gebrek aan echte variatie richting het einde toch een tikkeltje saai wordt. Praktisch elk nummer is namelijk opgebouwd volgens hetzelfde stramien. Allereerst subtiele, fluisterende drums met een losjes gespeeld gitaardeuntje eronder. Daaraan worden strijkers toegevoegd om het geheel van wat meer cachet te voorzien, om vervolgens als kers op de taart de stem van Jakobsen eroverheen te draperen. Die stem is het hoogtepunt van het album: vrij hoog gezongen, bij vlagen bijna van niveau Kate Bush, maar desondanks met voldoende variatie om de aandacht erbij te houden. Jammer is wel dat de voorbeelden vrij duidelijk zijn: van Jefferson Airplane (‘Shallow Digger’) en Joni Mitchell (‘Berry & Whyte’) tot hedendaagse artiesten als Regina Spektor en Laura Marling. Een echt eigen stijl ontbreekt hier nog enigszins.
Instrumentaal blijft het album echter wel wat achter. Zo ongeveer elke track wordt doelbewust klein gehouden en van een zeer spaarzaam instrumentaal decor voorzien. Op die manier ontstaat er weliswaar ruimte voor de prima zang, maar valt ook op dat de teksten te vaak blijven hangen in goede bedoelingen doordat ze de vertaalslag van emotie naar (subtiele) songtekst niet weten te maken (‘Not Alone’, ‘We Are Not In Love’). Dat zorgt ervoor dat de rek er na zes of zeven nummers uit is, en dan blijft er op instrumentaal vlak gewoon te weinig over om van te genieten. Het album klinkt vaak simpelweg te kaal en leeg om echt de aandacht te blijven trekken.
The Nordic Mellow is duidelijk een plaat geworden voor liefhebbers van het genre en zal door de gemiddelde luisteraar snel als saai worden aangemerkt. De nadruk ligt (terecht) op de zang, die weliswaar qua techniek een dikke voldoende scoort maar op tekstueel vlak te middelmatig blijft. De relatief korte duur van het album is dan ook zowel een plus- als een minpunt dat weggestreept kan worden tegen het bewust klein houden van de nummers.
Ricky Koole - Ricky Koole With OcobarZe is actrice, radiopresentatrice, theatermaakster en ze brengt samen met...
Razz - Nocturnal De Duitse mannen van Razz wisten met hun eerste album, With Your Hands...