De vergelijking met Eels hadden we in de vorige paragraaf al gemaakt, maar in tegenstelling tot zijn idool is de Noor een stuk opgewekter. De titel van de opener ‘Ooh! Yeah! Wow!’ zegt genoeg. De ballads zijn ook een stuk hoopvoller dan die van Mr. E. Ook hier zeggen de songtitels ‘All Ears’ & ‘Lucky Guy’ eigenlijk al genoeg. De songs op het album gaan over onverwoestbare liefde in een gestoorde wereld, kortom Egil heeft een positieve kijk op het leven. En dat is fijn verwerkt in de muziek. Luister maar bijvoorbeeld naar ‘You Save The Day’ waar Egil met een vrolijke bigband verkondigt dat het allemaal goed komt. De overdadige hoeveelheid ”yeahs” maken van de grootste zuurpruim een feestganger.
Als je het puur op muzikaal vlak zou moeten afrekenen, dan komt Egil net aan een voldoende. Toch sprankelt de plaat van eerlijkheid en warmte. Bij de eerste luisterbeurt heb je al zin om mee te zingen, zonder de tekst echt te kennen. Net als zijn eerder genoemde idool bezit hij een soort charme die de muziek net wat interessanter maken. Egil Olsen lijkt zo erg op Mr. E dat de Noor makkelijk door kan gaan als de dubbelganger. YouAnd Me Against The World had dan ook makkelijk door kunnen gaan als een Eels plaat.
Gun - Favourite PleasuresNiets stond een wereldwijde doorbraak in de weg toen de vijf jonge Schotten...
Joan Osborne - Songs Of Bob Dylan Helemaal onbekend was Joan Osborne niet met het werk van Bob Dylan. In de...