2017-11-20
Niets stond een wereldwijde doorbraak in de weg toen de vijf jonge Schotten van GUN de geheel uitverkochte Europese 1990-toernee van The Rolling Stones mochten openen in de Rotterdamse Kuip. De in 1987 opgerichte band uit Glasgow had zojuist het debuutalbum uitgebracht met de veelzeggende titel Taking On The World waarmee de doelstelling nog maar eens kracht werd bijgezet. Geluidstechnici en muzikanten van o.a. Simple Minds en Texas zorgden ervoor dat het geluid nog eens lekker werd aangedikt. De wereld leek daadwerkelijk klaar voor de bombastische stadionrock van GUN. Net toen de ergste rook was opgetrokken schakelde het vijftal over naar de volgende versnelling door met een zeer geslaagde cover van ‘Word Up’ de Europese hitlijsten te bestormen. Optredens met Def Leppard en Bon Jovi volgden en ook de eigen headline-shows konden als uitermate geslaagd worden bestempeld. Binnen een tijdsbestek van vier jaar jakkerde de band van het ene hoogtepunt naar het andere. Achteraf gezien is een drie jaardurende pauze die daarop volgde de groep fataal geworden. Enkele wijzigingen in de band, een aanpassing van de groepsnaam, in verband met een schietpartij in Dunblane werd GUN gewijzigd in G.U.N., en een door INXS-gitarist Andrew Farriss overgeproduceerd album, waren de laatste ‘wapenfeiten’ voordat het bijltje erbij werd neergegooid en de band in 1997 ophield te bestaan. Een benefiet-optreden in 2008 bracht de muzikanten weer bij elkaar en zie hier, in 2017 wordt doodleuk het dertigjarig bestaan opgeleukt met weliswaar weer enige aanpassingen in de personeelsbezetting maar met sterk en bij vlagen zelfs zeer sterk nieuw materiaal. Wanneer we een akoestische collectie en enkele verzamelde werken buiten beschouwing laten is Favourite Pleasures het zevende album.
De ‘Gunettes’ en ‘Gunners’ van het eerste uur kunnen weer opgelucht ademhalen want het knalt weer aan alle kanten. Van een muzikale koerswijziging is bepaald geen sprake. GUN doet precies dat waar het goed in is. Stoere gitaarriffs worden ondersteund door een stampende ritmesectie terwijl met pakkende melodielijnen en vocale krachtpatserij niet bepaald wordt gekeken op een cliché meer of minder. Het gehele rockvocabulaire wordt er bij gehaald en dat het opzwepende ‘Here’s Where I Am’ wel heel erg veel overeenkomstige trekjes vertoont met The Black Keys en Muse zien we daarbij voor het gemak maar over het hoofd. Reken er maar op dat de aanstaande live-optredens weer de moeite waard zullen blijken want Favourite Pleasures bevat genoeg crowdpleasers en ingrediënten waarmee de rockliefhebbers geprikkeld kunnen worden.
Secret Rendezvous - For RealHet was lang wachten op de tweede plaat van het Nederlandse R&B duo...
Egil Olsen - You And Me Against The World Egil Olsen is alweer toe aan zijn vijfde studioalbum. Grote kans dat je nog...