2017-10-22
Dertien jaar geleden is het alweer dat het Canadese Death From Above 1979 zich met You’re A Woman, I’m A Machine opwierp als snoeihard alternatief voor iedereen die The White Stripes kon waarderen, maar tegelijkertijd ook wat braaf vond. Grootste geheim van de heren? Alle riffs op een bas spelen in plaats van op een gitaar, waardoor het allemaal lekker smerig klinkt. Het duo blijkt in die dertien jaar echter niet alleen het jaartal achter de bandnaam kwijtgeraakt, maar ook de voorsprong die ze in het genre hadden opgebouwd. Tweede album The Physical World kwam na een breuk en een reünie pas in juli 2014 uit en werd nog geen twee maanden later keihard ingehaald door de debuutplaat van Royal Blood. Gelukkig is er nu weer goed nieuws: derde album Outrage! Is Now combineert namelijk de compromisloze hardcore punk van de debuutplaat met het gelikte van het vervolg en zet daarmee de band in het genre weer helemaal terug op de kaart.Wat betekent dat concreet? Allereerst: in praktisch elk nummer zit wel een uitstekende riff die niet alleen je trommelvliezen doet trillen maar vaak ook slim genoeg in elkaar zit om dansbaar te zijn. Daarnaast zijn de drums, zeker in vergelijking tot voorgaand werk, een stuk gevarieerder en intelligenter. Net zoals bij Royal Blood zijn de beats wat minder uptempo (bijvoorbeeld op ‘Caught Up’ en ‘Moonlight’) en zijn ze in de productie ook meer naar voren gehaald dan op vorig werk. Ook interessant is dat de band af en toe wat piano toevoegt, zoals in de intro van ‘Freeze Me’, waar de mathrock-riff heel slim het pianoriedeltje opvolgt. Het geeft de plaat net dat beetje variatie dat nodig is op een album dat verder vooral uit bas en drums bestaat.
Jammer is dan ook dat ondanks al die sterke punten de zang vaak een onvoldoende scoort. Te vaak gaat het richting het ooit populaire emo-genre, waardoor grote delen van nummers als ‘Freeze Me’, ‘Caught Up’ en ‘NVR 4EVR’ clichématig en gedateerd klinken. Gelukkig is er meestal een goede riff of solo die het geheel alsnog een krappe voldoende oplevert. Wat minder richten op meeschreeuwgehalte was de vocalen echter absoluut ten goede gekomen.
Gelukkig is dat eigenlijk het enige echte minpunt op een verder prima plaat die eigenlijk gewoon de beste is die het duo tot nu toe heeft afgeleverd. Enerzijds is het jammer dat de eigen identiteit van voorgaand werk wat verdwenen is en de heren nu vooral klinken als het broertje van Royal Blood, maar als de kwaliteit zo hoog is als op Outrage! Is Now is dat eigenlijk vooral een compliment.
Living Colour - Shade Living Colour is opgericht in 1984 in New York City, door Mick Jagger aan...
Gogol Bordello - Seekers And Finders De gypsypunk van Gogol Bordello kent weinig verrassingen. Desondanks doet...