2017-11-17
Living Colour is opgericht in 1984 in New York City, door Mick Jagger aan haar eerste successen geholpen, maakt een knappe mengelmoes van (hard-)rock, jazz, hiphop en funk. De eerste twee albums Vivid (1988) en Time’s Up (1990) met tracks als ‘Cult Of Personality’, ‘Glamour Boys’, ‘Solace Of You’ en ‘Love Rears Its Ugly Head’ zijn klassiekers. De samenstelling is al sinds jaar en dag ongewijzigd: zanger Corey Glover, gitarist Vernon Reid, bassist Doug Wimbish en drummer Will Calhoun.Shade - het antwoord op de matige voorganger The Chair In The Doorway uit 2009 - had jaren geleden al uitgebracht moeten worden maar door allerlei gedoe met managers, platenmaatschappijen en drukke schema’s heeft het een stuk langer geduurd. De albumhoes doet vermoeden dat we zijn teruggekeerd naar de jaren 90; Shade blijkt heel wat beter dan de vorige release maar kan niet tippen aan bovengenoemde albums.
‘F.O.X. (Freedom Of Expression)’ knalt er meteen vol in en barst van de tempowisselingen, samples, stevig gitaarwerk en puik drumwerk. De voorliefde voor de blues komt meer dan ooit tot uiting in het energieke ‘Who’s That’ - inclusief blazerssectie - als ook twee covers: ‘Preachin’ Blues’ van Robert Johnson; wat mooi wordt neergezet en ‘Inner City Blues’ van Marvin Gaye (er blijft helaas weinig over van het soulvolle orgineel uit 1971). Het protestlied ‘Who Shot Ya’ van Notorious B.I.G. wordt knap gebracht en mede door de toevoeging van gitaren vormt het een mooi geheel. Opmerkelijk is dat er vrij veel gebruik wordt gemaakt van samples en allerlei studio trucjes; wat soms verrassend goed uitpakt (de knaller ‘Come On’) en soms redelijk misplaatst of overbodig (het gezapige ‘Always Wrong’). ‘Pattern In Time’ is zonder twijfel een van de stevigste tracks sinds tijden en ‘Program’ een van de beste tracks sinds tijden; een gesproken intro gevolgd door een old school Living Colour killer riff plus een geweldige gitaarsolo. Wel jammer van de ongeïnspireerde fade out. Het laatste gedeelte is minder interessant, op de mooie muzikale afsluiter ‘Two Sides’ na; wat een juweeltje!
De karakteristieke stem van Glover klinkt nog steeds fantastisch. Zonder afbreuk te doen aan de muzikale klasse van de rest van de groep is gitarist Vernon Reid de dragende kracht. Wat een unieke muzikant is deze man; met speels gemak combineert hij elementen uit metal, blues en jazz tot een volledig eigen stijl. Zijn spel en stijl heeft in al die jaren nog niets aan kracht ingeboet, net zo min als het speelplezier van de hele band; wat heerlijk om weer nieuw werk van deze mannen te horen. Shade behoort zeker niet tot het beste werk van Living Colour, maar het bevat meer dan genoeg kwaliteit om een dikke voldoende te scoren.
Nosaj Thing - ParallelsMet Parallels brengt de Amerikaanse DJ Nosaj Thing (wat je uitspreekt als...
Death From Above - Outrage Is Now Dertien jaar geleden is het alweer dat het Canadese Death From Above 1979...