Steven Wilson - To The Bone Recensie op Podiuminfo

2017-10-31 Op internet werd druk gediscussieerd na de eerste berichten over To The Bone; Steven Wilson laat een commerciëlere plaat maken hetgeen bij veel fans van Wilson en Porcupine Tree angst veroorzaakte. Is die angst terecht?

Wilson heeft met To The Bone inderdaad een plaat gemaakt die teruggrijpt op veel helden van Wilson maar commercieel is een relatief begrip bij Wilson. Hoewel de plaat inderdaad makkelijker in het gehoor ligt dan zijn vorige platen is het – uiteraard ook door het kenmerkende stemgeluid – evengoed een typische Wilson plaat geworden. Het uptempo titelstuk (en opener van de plaat) geeft inderdaad de richting van de plaat aan. Prominente achtergrondzang van onder meer zangeres Tayeb, maar ook prachtig gitaarspel, waarbij vergelijkingen met Pink Floyd maar ook de muziek uit de jaren ’80 te maken zijn. Een van de hoogtepunten van de plaat is het samen met Tayeb gezongen ‘Pariah’. Een mooie ballad waarbij vooral ook de prachtige typische gelaagdheid van de muziek opvalt.

‘The Same Asylum As Before’ laat een nieuwe kant van Wilson horen: zijn falsettostem. Een stuwende song met de van Wilson bekende afwisseling van stevig gitaarwerk met rustige passages. Veel van de kritiek op de plaat was gebaseerd op het als eerste uitgebrachte ‘Permanating’, met gemak ook het commerciëelste nummer van de plaat. Vergelijkingen met Abba zijn gemaakt. Maar wat is er mis met een catchy en goed uitgevoerd nummer?

Op de ingetogen songs als ‘Refuge’, waarin het vluchtelingenprobleem wordt aangekaart en het al eerder genoemde ‘Pariah’ komt de typische melancholieke Wilson naar voren. Ook nummers als ‘People Who Eat Darkness’ en het lange ‘Detonation’ hinten meer naar het vertrouwde geluid van Wilson.

Met To the Bone levert Steven Wilson wederom een uitstekend album af. Wellicht voor het grotere publiek iets toegankelijker maar een plaat die absoluut niet oppervlakkig is en bij elke luisterbeurt nieuwe elementen blootgeeft. Zeker wie de Blu-ray heeft en het album in een prachtige 5.1-mix hoort, of de instrumentale versie van het album.

Recensent:Ron Bulters Artiest:Steven Wilson Label:Caroline Records