Motorpsycho - The Tower Recensie op Podiuminfo

2017-10-10 Psychonauts. Zo worden de fans van Motorpsycho liefkozend genoemd. Toegewijde fans bovendien die iedere noot die de Noorse band produceert kritisch bekijkt. Punt is ook, en dat merk je wel vaker, dat deze groep fanatici zichzelf erg serieus neemt en nogal doorslaat in hun commentaar. Kijk voor de grap maar eens op Musicmeter waar momenteel hete discussies gaande zijn over het nieuwe album The Tower.

Welnu; een ieder die deze geweldige band gevolgd heeft de afgelopen dertig(!) jaar weet dat Motorpsycho vele stadia doorlopen heeft. Van metal meets folk op Demon Box, weerbarstige indie op Timothy's Monster tot hemelse pop op Let Them Eat Cake. Eigenlijk allen met slechts een gemene deler: het zijn fantastische albums. Van een band die zich blijft ontwikkelen en in onvoorspelbaarheid z'n grote kracht kent. En ja; dan heb je zo je voorkeuren. Logisch ook met zo'n discografie. Maar mensen, chill out zouden we bijna willen roepen!

Dat brengt ons eindelijk bij waar het hier natuurlijk om gaat: de muziek. En die is op deze dubbelaar weer zeer afwisselend en biedt voor ieder wat wils. Eigenlijk lijkt de band alleen (definitief?) afscheid te hebben genomen van de indierock. Maar dan zet je toch lekker die platen uit de jaren '90 op. De plaat opent lekker stevig met het titelnummer en gaat helemaal los met 'Bartok Of The Universe'. Hoor die gitaren toch eens zoemen, heerlijk! 'A.S.F.E. (A Song For Everyone) begint zowaar als 'Paranoid' van Sabbath, maar ontwikkelt zich tot een speels rocknummer waar de titel als ware het een mantra bijna eindeloos herhaalt wordt.

Dan zijn er wat rustige nummers met een 60's feel zoals 'Stardust' en 'The Maypole' die zo op Let Them Eat Cake of meer nog op Phanerothyme hadden kunnen staan. En natuurlijk, want het is een dubbelaar, zijn er dan nog de jams. Die horen gewoon ook bij Motorpsycho. Zijn ze boeiend is dan altijd de vraag. Nou, in het geval van het rustige 'A Pacific Sonata' slechts ten dele want het nummer kent weinig afwisseling en kabbelt de volle 15:30 een beetje voort. Dan is 'Ship Of Fools' een stuk boeiender en bovenal dreigender met z'n zware Hammond orgel. Zo horen we het graag.

Conclusie is dat Motorpsycho met The Tower een mooi nieuw hoofdstuk heeft toegevoegd aan hun nog immer uitdijende discografie. Is het hun beste? Zeker niet. Maar wat boeit het? Het trio onder leiding van Bent Saether levert altijd kwaliteit en dat al zo lang. Een niet geringe prestatie die weinig bands hun na kunnen zeggen.

Recensent:Mark Michels Artiest:Motorpsycho Label:Stickman Records