Foo Fighters - Concrete And Gold Recensie op Podiuminfo

2017-10-09 Foo Fighters behoeft nauwelijks introductie. Opgericht door David Grohl nadat door de zelfmoord van Kurt Cobain Nirvana uiteenviel. In 1995 brengt hij Foo Fighters uit, een verzameling nummers die hij bijeen schreef in zijn Nirvana periode. Alle instrumenten worden door Grohl ingespeeld. De naam verwijst naar vermeende ufo’s, waargenomen in de Tweede Wereldoorlog. De naam beklijft, het album wordt een groot succes, en de band is een feit als Grohl gitarist Pat Smear, bassist Nate Mendel, en drummer William Goldsmith erbij haalt. De rest is geschiedenis; Foo Fighters wordt een van de grootste bands ter wereld.

Anno 2017 bewijst de band met Concrete And Gold niet alleen springlevend te zijn, maar dat ze ook nog steeds in staat is een topplaat te maken. Het negende studioalbum ligt goed in het gehoor zonder banaal te zijn. De beproefde formule (melodie in combinatie met stevige gitaren) blijft recht overeind staan. Zelf beschrijft de band het als een plaat waarbij hardrock botst met pop. Of dat op voorhand de bedoeling was of dat het de impact van Greg Kurstin was, blijft in het midden. Deze gelouterde producer heeft gewerkt met grote popnamen als Kelly Clarkson, Adele, Pink, Katy Perry en recent met Liam Galagher en Beck. Feit is dat het de primeur was voor de bekroonde Kurstin om bij een rockband aan de knoppen te draaien.

Met in gedachte de verhitte (politieke) situatie in thuisland Amerika, is het centrale thema van Concrete And Gold hoop en wanhoop. De afsluitende titelsong geeft als conclusie aan dat er iets moois (goud) achter iedereen schuilt, zelfs als het verborgen is achter de meest rudimentaire materialen (beton).

Toen de band eigenlijk al klaar was met de opnames raakte Grohl tijdens zijn vakantie in Hawaï geïnspireerd door een video over het universum genaamd The Most Astounding Fact. Als kind was hij altijd al gefascineerd door de sterrenhemel en wat daar achter zou zijn. Hij schreef ‘Sky Is A Neighborhood’, een van de hoogtepunten van het album en een potentiële stadion rock anthem.

Tracks die in het oog springen zijn ‘Happy Ever After’, Dirty Water’ en ‘Run’. ‘Run’ is de eerste single die werd uitgebracht en is met ‘La Dee Da’ de hardste track van het album. Op beide tracks wordt gescreamed, hetgeen de hardrockers zal bekoren. De boodschap die Grohl meegeeft is om het leven te omarmen en je niet te laten leiden door het oordeel van anderen. ‘La Dee Da’ is een portret van Grohl als tiener, onderdrukt door de conservatieve omgeving van de vroege tachtiger jaren. Het indiefolk-achtige ‘Happy Ever After (Zero Hour)’ is een welkom rustpunt op een plaat vol energie.

‘Arrows’ is het meest klassieke Foo Fighters nummer van het album. Wat niet wil zeggen dat de andere tracks ver buiten de lijntjes komen van het typische FF signatuur. Dat is ook een punt dat hier en daar als kritische noot wordt geplaatst. Toch is de houdbaarheid van Foo Foo Fighters in de top van de rock-hiërarchie met Concrete and Gold gewaarborgd.

Recensent:Michiel van den Dorpel Artiest:Foo Fighters Label:Sony Music