2017-10-24
Anathema heeft inmiddels de status van grote band bereikt, althans in de wereld van de alternatieve progrock. Hoe anders was het toen de band in 1990 begon met haar doommetal. Ook toen was al duidelijk dat de band rond de broers Cavanagh bijzondere muziek creëerde en de evolutie naar het geluid van nu verliep langzaam, maar naadloos. De band won er veel nieuwe zieltjes mee. Tussen al de drukte voor de band door wist de oudste van de drie broers, Daniel Cavanagh nog even een soloplaat in elkaar te zetten. Dat deed hij al eerder in 2004, toen hij een album met Nick Drake covers maakte (A Place To Be) en in 2009 werd In Parallel opgenomen tijdens een intiem concert In Tilburg samen met Anneke van Giersbergen, waarbij een aantal covers werd gespeeld van onder anderen, Anathema, Anneke en The Gathering. Nu is er dan Monochrome dat zeven door Cavanagh gecomponeerde tracks laat horen. Voor wie Anathema heeft gevolgd zal dit album geen verrassingen opleveren. Wat we horen op dit album van Daniel Cavanagh is te vergelijken met het werk van Anathema van de latere albums, maar dan in een wat rustigere vorm. Of zoals Cavanagh het zelf zegt: “The album has a late night, candlelight feeling, evoking the light of dusk as the summer sun sinks below the horizon, setting the scene for thoughts and meditations that many people will relate to." . Tekstueel is het een album geworden waarop Cavanagh zijn meest persoonlijke gedachten kwijt kan.
Omdat de samenwerking met Anneke van Giersbergen blijkbaar erg goed beviel is zij weer gevraagd om Daniel ter zijde te staan. Geen slechte keus omdat Anneke het geluid van Moncochrome meer kleur geeft, omdat de zang van Cavanagh net wat minder dwingend is dan die van zijn broer Vincent, die we bij Anathema achter de microfoon vinden. We horen Anneke in ‘This Music’, ‘Soho’ en ‘Oceans Of Time’, melancholische songs die kalm voort dobberen maar door de fraaie wisselwerking tussen Daniel en Anneke je flink raken. Daarvoor is de prachtige opening met de titel ‘The Exorcist’ al direct een persoonlijke en emotionele kijk in Daniels geest geworden. Halverwege de plaat verliest Daniel zich in een lange postrock-achtige track (‘The Silent Flight Of The Raven Winged Hours’) waarin we hem alleen vaag in de verte, maar vol emotie, horen kermen. Het is een song die alle aandacht opeist. Het einde van de plaat kenmerkt zich en door een rustige en lang instrumentaal nummer (‘Some Dreams Come True’) die je in diepe overpeinzingen achterlaat.
Behalve de zang van Anneke horen we ook regelmatig de viool van Anna Phoebe, die we ook al op de live dvd A Sort Of Homecoming van Anathema zagen en hoorden, in diverse tracks langskomen. Het is een mooie toevoeging aan dit door Anathema toetsenist Daniel Cardoso gemasterde album. Monochrome is alles behalve een kleurloos album. De plaat zal bij Anathema fans goed vallen en zorgen voor een mooie spirituele luisterervaring, niet in het minst door de prachtige bijdragen van Anneke Van Giersbergen en Anna Phoebe.
Otherwise - Sleeping Lions Otherwise is typisch zo een band die aan de overkant van de grote plas...
Nothing But Thieves - Broken Machine Het gaat hard met Nothing But Thieves . Na enkele succesvolle EP’s brak de...