Witherfall - Nocturnes And Requiems Recensie op Podiuminfo

2017-12-11 Voor metalheads die klagen dat er tegenwoordig weinig interessante, pure heavy metalalbums gemaakt worden; spitst uw oren! Witherfall is de naam van de band die wel eens in aanmerking zou kunnen komen voor de titel 'heavy metal album van 2017'. De band uit Los Angeles ontstond in 2013 met als dragende kracht de geweldige gitarist Jake Dreyer (ook Iced Earth), maar over hem later meer. In 2014 bracht de band Nocturnes And Requiems reeds in eigen beheer uit. Gelukkig dat Century Media dit album jaren later alsnog heeft opgepikt want het bevat namelijk een perfecte mix van "moderne" metal zoals Nevermore en de wilde gitaarcapriolen van bands als Cacaphony of überhaupt alles wat destijds uit de Shrapnel school kwam.

Het album is opgedragen aan hun aan kanker overleden bassist Adam Sagan, die de uiteindelijke release niet heeft kunnen meemaken. Het resulteert in een achttal uitgesponnen, afwisselende metaltracks (waarvan twee korte instrumentaaltjes: 'Act II' en 'Finale'). Zoals gezegd; Dreyer is een revelatie. Zowel in de felle, Nevermore-achtige riffs als in de te pas en onpas opduikende solo's drukt hij zijn stempel op de groep. Zanger Joseph Michael (ook White Whizzard) mag ook niet onvermeld blijven, want zijn stem pas perfect bij de stijl van Witherfall. Hij gaat zowel flink de hoge registers in, alswel beschikt hij over een krachtige strot.

Luister maar eens naar opener 'Portrait'; onmiddellijk barst er een wervelwind van solo's los en is het flink headbangen geblazen als de riff invalt. Of wat te denken van 'End Of Time'. Het begint alsof Marty Friedman en Jason Becker weer samen spelen, gooit er daarna zowaar een blastbeat uit, neemt daarna een ballad-achtige vorm om er vervolgens alsnog een vette metaltrack van te maken. Heerlijk! Of 'What We Are Dying For', een nummer waarin Michael excelleert met hoge screams en een beuktempo heeft waarbij je je vuisten wel in de lucht moet gooien. In het midden neemt het nummer dan schitterend gas terug; eerst met een onvervalste twinsolo en daarna met gevoelig gitaarspel. Horen is geloven. Tijdens afsluiter 'Nobody Sleeps Here..' (ook bijna tien minuten) worden alle registers nog eens open getrokken: vette riffs, twinsolo's en duizelingwekkende shreds.

Iets zegt me dat Witherfall met Nocturnes And Requiems "slechts" een eerste proeve van bekwaamheid aflevert. De plaat is tenslotte al ruim drie jaar oud en de volgende plaat zou zomaar een ware klassieker op kunnen leveren. Een fantastische aanwinst voor de metalscene is de band in ieder geval nu al en we kunnen niet wachten wat de toekomst gaat brengen voor Witherfall.

Recensent:Mark Michels Artiest:Witherfall Label:Century Media