Onder de uiteenlopende inzendingen een lezing van psychiater Bram Bakker over depressie (bij het nummer ‘Norway’) en een foto van een kussend bejaard echtpaar door Rince de Jong (‘Till the very end’). Alle beelden, opnamen, teksten en nog veel meer zijn te zien op albumholland.com.
De plaat zelf, die al in 2016 was opgenomen, heeft een zeer persoonlijk karakter. Lotterman verhaalt over onderwerpen als identiteit, een in zijn familie doorgewerkt oorlogstrauma, homoseksualiteit, depressies en angst. Ook God en Lou Reed komen ter sprake, in een prachtig slepend lied dat (uiteraard) de naam draagt van de laatstgenoemde rockster. Met zijn voortstuwende drumcomputer, diepe pianoklanken, gruizige slaggitaar en verzachtende blazerswerk valt dit nummer sowieso op tussen de rustiger, veelal door een tokkelende gitaar begeleide nummers.
Ook de muzikaal ietwat afwijkende opener ‘Happy’ behoort tot de ijkpunten van de plaat. Als een ware polder-Nick Cave belicht de met een gelijkende donkere stem gezegende Lotterman de drama’s van onder meer een drugsverslaafde en een complotdenker die zich heeft verschanst in zijn kelder. Bij de soundscape ‘Maashaven’ waan je je inderdaad, op een nachtelijk tijdstip, in deze oude Rotterdamse haven, al voegt het als nummer weinig aan de plaat toe.
Wat de songteksten betreft moet je als luisteraar af een oogje dichtknijpen. Sommige zinnen neigen naar steenkolenengels, andere bevatten lastig te verteren clichés (”they found him dead on the dark side of town”). Gelukkig wordt dit euvel ruimschoots gecompenseerd door de muzikale kwaliteit van de liedjes en de prettig-melancholische sfeer van het album. Dit maakt Holland tot een waardige toevoeging aan Lottermans oeuvre.
Implore - Subjugate “ Implore is our language and our way to express our deepest thoughts of...
Virginia Wing /Xam Duo - Tomorrow`s Gift Tomorrow’s Gift is het geesteskindje van twee onbekende bands die besloten...