2017-11-24
“Implore is our language and our way to express our deepest thoughts of discontent and anger against a world of injustice and human-centered selfishness”, aldus vocalist en bassist Gabriel Dubko. Dit doen ze niet bepaald zachtzinnig en komt er uit in een mix van grindcore, death metal en hardcore, om zo een massieve gebalde vuist te vormen tegen het onrecht. Vergelijkingen kunnen getrokken worden met bands als Converge, Nails en Misery Index, in de manier waarop ze een genadeloos harde pak rammel op je gehoor leveren. Excuses voor blauwgebeukte gezichten, opgedane ‘whiplashes’ of beschadigde trommelvliezen worden door de band ook niet gegeven of geaccepteerd. Subjugate is de tweede plaat voor de Zweedse formatie, en zet hiermee het plan voort om middelmatigheid een flinke tik uit te delen. Het album is resoluut, krachtig en woest, pakt de draad op waar ze gebleven zijn op voorganger Depopulation, en legt die draad een lat hoger. Alhoewel de eerdergenoemde Dubko het enig oorspronkelijk overgebleven bandlid is, en de overige plaatsen op drums en beide gitaren vervangen zijn. De death metal-elementen zijn wat meer achterwege gelaten en de grind-invloeden zijn wat meer op de voorgrond gekomen. Daarnaast is er ook duidelijk meer aandacht gestoken in diversiteit en structuur, zodat het in geheel niet aanvoelt alsof ze een half uur lang op veertien nummers hetzelfde trucje toepassen. Er zitten tracks tussen als ‘Loathe’ en ‘Boundary’, die niet eens de minuut voorbij gaan, maar wel tot de nok toe gevuld zijn met rauwe agressie. Het zijn blootgestelde zenuwen waar ze met een roestige vork lekker in porren.
De meerderheid van de tracks tikken een tijd aan onder de drie minuten, met uitzondering van ‘Patterns To Follow’, wat met zijn pulserende ritme bijna aanvoelt als stonerrock. Niks wordt glad gestreken, zelfs de productie niet en dat is waar het ook veel doet denken aan Nails en Converge. Onnavolgbaar, maar toch klopt het technische totaalplaatje waarin Dubko zijn gal spuit over het menselijke verlangen naar macht en kracht en de narigheid die dit met zich mee brengt. Er wordt een krachtige brug geslagen tussen agressie en rauwheid. Tekstueel zet het je aan het denken, maar ook muzikaal moet je een flinke klap incasseren. Op een positieve manier welteverstaan.
Kortom, het moge duidelijk zijn dat Subjugate niet is weggelegd voor mensen met een zwak gestel, die zich liever dag in en dag uit onderwerpen aan de dagelijkse mainstream popmuziek waarmee de massa gevoed wordt. Dit is muziek voor mensen die liever zelf nadenken en die muzikaal iets kunnen incasseren en zich niet gemakkelijk voor een karretje laten spannen. Implore is een toegewijde en gepassioneerde band en dat hoor je terug in de urgentie waarmee de nummers op de luisteraar afgevuurd worden.
Radio Moscow - New BeginningsWie de muziek van Radio Moscow op zet zou haast verwachten dat het om een...
Mark Lotterman - Holland Een Nederlandse artiest die een album Holland noemt, dat riekt naar...