Ok, de muziek. De zestien nummers hebben allemaal het typische SOAD geluid, het album is wat dat betreft het beluisteren waard. Enkele nummers, zoals 'Fuck The System', hebben echter een wel erg hoge gimmick waarde. Bij het verschijnen van het debuut viel m'n onderkaak op de grond van verbazing, bij het uitkomen van Toxicity leefde mijn passie voor SOAD weer helemaal op. Nu voel ik echter weinig. Het kan natuurlijk ook gewenning mijnerzijds zijn. Misschien is een jaar na de vorige release gewoon te snel. ‘Innervision’, ‘A.D.D.’ en ‘Highway Song’ zijn mooie nummers, maar echt overdonderende tracks ontbreken nu simpelweg. De laatste paar nummers vallen trouwens wél op. 'Thetatawes' door zijn toegankelijkheid en 'Roulette' en 'Streamline' doordat er voor deze nummers zelfs een blik strijkers wordt opengetrokken.
Wanneer een album in zo een schamele uitvoering op de markt gebracht wordt en het door de bandleden zelf al niet eens als ‘echt’ album wordt aangeprezen, dan is aanschaf nauwelijks gerechtvaardigd. De titel is wat dat betreft uitstekend gekozen. Een goed advies. In Capelle a/d IJssel staat een groot magazijn waar voorlopig vast nog wel een paar overbodige exemplaren liggen. Als dat te ver reizen is, kun je ook gewoon Kazaa of Soulseek even aanzwengelen en je neefje van vijf vragen of hij een tekening voor je maakt.
DJ Erick E - Now & Wow #4Now en Wow is de club van Ted Langenbach in Rotterdam. De feestburgemeester...
This Beautiful Mess - Fly Anna Fly Eigenlijk had deze single aan het begin van de herfst uit moeten komen. Want...