RECENSIE: Garciaphone - Dreameater

Garciaphone
recensie cijfer 2017-12-14 De Fransman Olivier Perez is al enige tijd aanwezig in de muziekscene, de ene keer met een band, en dan weer als solomuzikant. Hij is echter nooit bekend geworden bij het grote publiek. Toch heeft er met Dreameater een doorbraak plaatsgevonden. Een Nederlands label heeft er voor gezorgd dat Garciaphone’s album in Nederland te krijgen is. Hiermee wordt het bereik van de Fransman langzaam maar zeker vergroot. Bijkomend voordeel voor ons is dat wij als Nederlanders nu kennis kunnen maken met Garciaphone, en dat komt precies op het juiste moment want Dreameater is een plaat om bij weg te dromen.

Maar met de naam van deze plaat zegt Perez eigenlijk direct waar het op staat, de dromen worden namelijk verslonden, opgegeten. Op het eerste gehoor is Dreameater een plaat waarmee je met je hoofd in de wolken kunt gaan zitten. Maar wanneer er met meer aandacht naar de teksten wordt geluisterd, word je ruw wakker geschud uit die droomwereld. De tevredenheid en vredigheid die uit de manier van zingen naar voren komen, lijken slechts schijn te zijn. In de teksten van Perez komt de melancholie naar voren die de muziek verborgen heeft weten te houden. ‘Deadstar’ is zo’n nummer dat gekenmerkt wordt door wat zwaardere teksten, maar terwijl er muzikaal geen melancholie te bespeuren is zingt Perez toch over ”The Blackest Of Black”. Het is echter het karakter van de muziek dat overheerst waardoor Dreameater toch klinkt als een rustig voortkabbelend riviertje. De Fransman heeft zijn onvrede muzikaal zeer lichtvoetig weten te verpakken.

Met Dreameater heeft Garciaphone een filmische plaat afgeleverd die enigszins doet denken aan Sufjan Stevens. Een plaat die weliswaar kleine en introverte nummers bevat, maar desondanks toch door woede gevoed is. Dreameater is een plaat zonder bombarie, maar daarom juist mooi door de kleine liedjes. En juist het feit dat de teksten een contrast vormen met de muziek heeft er voor gezorgd dat Dreameater niet verveelt en een absolute luisterplaat is geworden. Het rustige getokkel op een gitaar zorgt er voor dat je heerlijk met je ogen dicht kunt luisteren naar dat wat Perez je graag wil vertellen.
Recensent:Myrthe Giesen Artiest:Garciaphone Label:Tiny Room Records
Leif

Leif de Leeuw Band - Until Better TimesGa er maar aan staan: Je bent een zeer getalenteerde gitarist, maakt overal...

Cover Gill Landry - Love Rides A Dark Horse

Gill Landry - Love Rides A Dark Horse Love Rides A Dark Horse is alweer het vierde solo album van voormalig Old...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT