Maar met de naam van deze plaat zegt Perez eigenlijk direct waar het op staat, de dromen worden namelijk verslonden, opgegeten. Op het eerste gehoor is Dreameater een plaat waarmee je met je hoofd in de wolken kunt gaan zitten. Maar wanneer er met meer aandacht naar de teksten wordt geluisterd, word je ruw wakker geschud uit die droomwereld. De tevredenheid en vredigheid die uit de manier van zingen naar voren komen, lijken slechts schijn te zijn. In de teksten van Perez komt de melancholie naar voren die de muziek verborgen heeft weten te houden. ‘Deadstar’ is zo’n nummer dat gekenmerkt wordt door wat zwaardere teksten, maar terwijl er muzikaal geen melancholie te bespeuren is zingt Perez toch over ”The Blackest Of Black”. Het is echter het karakter van de muziek dat overheerst waardoor Dreameater toch klinkt als een rustig voortkabbelend riviertje. De Fransman heeft zijn onvrede muzikaal zeer lichtvoetig weten te verpakken.
Met Dreameater heeft Garciaphone een filmische plaat afgeleverd die enigszins doet denken aan Sufjan Stevens. Een plaat die weliswaar kleine en introverte nummers bevat, maar desondanks toch door woede gevoed is. Dreameater is een plaat zonder bombarie, maar daarom juist mooi door de kleine liedjes. En juist het feit dat de teksten een contrast vormen met de muziek heeft er voor gezorgd dat Dreameater niet verveelt en een absolute luisterplaat is geworden. Het rustige getokkel op een gitaar zorgt er voor dat je heerlijk met je ogen dicht kunt luisteren naar dat wat Perez je graag wil vertellen.
Leif de Leeuw Band - Until Better TimesGa er maar aan staan: Je bent een zeer getalenteerde gitarist, maakt overal...
Gill Landry - Love Rides A Dark Horse Love Rides A Dark Horse is alweer het vierde solo album van voormalig Old...