Raft Of The World is het derde album van Night en klinkt of het rechtstreeks uit de jaren tachtig is weggelopen. Werkelijk alles ademt de tijd dat het imago van hardrock en metal vooral bedoeld waren om je ouders en de kerk op stang te jagen. Mooie jaren waren dat en Night doet ze herleven. Zo erg dat zelfs de productie uit die tijd lijkt te stammen. Wanneer je daar doorheen luistert hoort iets meer dan veertig minuten vrij ouderwetse hardrock die veelal in een gestaag tempo voortjakkert. De een zou het fantasieloos kunnen vinden, maar de ander gaat hier helemaal in op. De muzikanten doen hun stinkende best en zanger Oskar Andersson doet heel vaak denken aan Tony Harnell (TNT), en soms zelfs een beetje aan King Diamond, al mist hij dan weer net de expressie van die twee zangers.
Het songmateriaal, voorzien van mystieke duistere teksten, is niet altijd geniaal, maar luistert ook wel weer lekker weg. De wat meer swingende songs als ‘Surrender’ en ‘Winds’ klinken het lekkerst, niet in het minst door het stuwende ritmewerk. Daarnaast is het ook fijn dat juist door de wat magere productie de boel niet zo dicht gepropt klinkt, een euvel dat tegenwoordig veel goede albums om zeep helpt. Ook de anders songs zijn daarom best de moeite waard, alleen met de in de galm verzuipende folkballad ‘Coin In A Fountain’ slaat de band de plank flink mis. Hier is duidelijk wat teveel met de schuifjes geknutseld. Maar verder is Raft Of The World helemaal geen onaardig album dat in de jaren tachtig hoge ogen zou hebben gegooid.
Republica - Brutal & BeautifulOp het eerste gehoor zou je verwachten dat Republica uit de verenigde...
Richard van Bergen & Rootbag - Walk On In Richard Van Bergen is in Nederland een veelgevraagd bluesmuzikant. Zijn...