2017-12-20
The Story of Bloody Stupid Cash, Pt. 3 of 3: Into Her Arms. Een hele mond vol. Maar dat mag, als je zoals The Covenant jaren bezig bent een project. Into Her Arms, zoals we het album voor het gemak maar even noemen, is het derde en laatste deel van de rockopera The Story of Bloody Stupid Cash dat in 2013 het levenslicht zag. Het drieluik gaat over een voortvluchtige en manische crimineel op weg naar zijn thuishaven. Op zijn route ligt een pad van zelfreflectie, ontkenning en onzekerheid. Een muzikale reis over bewustwording en acceptatie dat alles eindig is. Into Her Arms opent met een akoestische gitaar en zachte, golvende vocalen. ‘Here Comes the Sun’ lijkt zo uit een van de ‘Kill Bill’-films geplukt te zijn. Plots vallen drums in en glijdt een U2-achtige gitaarriff binnen, maar een popsong is ‘Here Comes the Sun’ beslist niet. Wat dan wel? Een sfeervolle soundtrack. Op deze manier weerklinkt het verhaal van Cash ook over het gehele album.
Na ruim zes minuten maakt de track plaats voor het mysterieuze ‘Moonchild’, waarna ‘Freund / Feind’ – inclusief David Bowie-achtige vocalen in het middenstuk – vervolgt. De band trekt een verscheidenheid aan genres, riffs, wendingen en effecten uit de kast om de luisteraar op te zuigen in het verhaal. Opvallend is de eigenzinnigheid. The Covenant is rustig en rauw, Into Her Arms is herkenbaar en onvoorspelbaar.
Dat de muziek van “de laatste echte underground band van Nederland” voornamelijk ‘gewaagd’ genoemd mag worden, is niet verwonderlijk. Het werk klinkt als een liveoptreden. Dat heeft enerzijds zijn charme. Maar op diverse momenten lijken (voornamelijk vocale) stukken wat finishing touch tekort te komen.
Het is als luisteraar in eerste instantie lastig om je vinger te leggen op wat er allemaal gebeurt op dit album en wat nu precies de sound is die de band uit wil dragen. Dat neemt niet weg dat The Covenant een sterk album heeft afgeleverd. De instrumentale partijen zijn boeiend en zanger Frank van der Reep – die bij vlagen doet denken aan Roger Waters in The Wall – weet zijn stempel goed te drukken op de veelzijdige sferen die het album oproept. Zowel in een ballad zoals ‘Impossible Human Being’ als in een poppy nummer zoals ‘End of Summer’.
Into Her Arms sluit lichtelijk melancholisch af met ‘No Ordinary Guy / Dead Moon Rising’. Een track waar het in 2013 voor Cash allemaal begon. Een mooie opener én afsluiter van een eigenzinnig drieluik.
Big Brother & The Holding Company - Live In The Lowlands Big Brother And The Holding Company was een grote naam in de jaren zestig...
Butcher Babies - Lilith Hoe kun je metal nog net dat stukje intenser maken, dan het muzikaal vaak al...