De cd opent met het titelnummer ‘Never Going Back’, één van de meest pakkende en krachtige liedjes die er te vinden is op het album. Het begint groots en orkestraal, om vervolgens direct te stoppen wanneer Tine Thing Helseth begint te zingen. Haar stem is lieflijk, maar haar tekst vertelt de ander om te vertrekken. Het is toegankelijk en makkelijk te beluisteren. Helaas pakt ze niet door na dit goede begin. Het volgende nummer, ‘Conversations’ is zowaar nog zoeter, wat vooral te danken is aan de dwarsfluit en de melodie van de zang. Het is lastig om de aandacht erbij te houden, vooral omdat ook de daarop volgende nummers allemaal in dezelfde lijn liggen. Dat de liedjes tekstueel gezien over hetzelfde gaan geeft Tine Thing Helseth zelf al aan, maar dat ze ook op muzikaal gebied erg in dezelfde sfeer zitten, maakt het lastiger om te luisteren. Never Going Back in zijn geheel is vrij saai en na enige tijd gaat ook de zoetigheid wat irriteren.
Tine Thing Helseths uitstapje naar de popmuziek is misschien niet zo indrukwekkend als haar klassieke werk, maar laat wel haar muzikaliteit en brede vaardigheden horen. Ondanks de toegankelijkheid van de liedjes, zal de lieflijkheid van de melodieën op Never Going Back niet voor iedereen weggelegd zijn.
Electric Eye - From The Poisonous TreeErvan uitgaande dat de vele complottheorieën niet kloppen, zette Neil...
Big Brother & The Holding Company - Live In The Lowlands Big Brother And The Holding Company was een grote naam in de jaren zestig...