2018-01-23
Wat hebben Nine Inch Nails, Feist en Schubert met elkaar gemeen? Alle drie dienden ze als inspiratie voor In Between Silence, het zesde album van Radio String Quartet, dat de toevoeging Vienna achter de bandnaam heeft laten vallen. Niet geheel onlogisch, want nadat celliste Sophie Abraham de band van een Nederlandse tintje voorzag, is immers nog maar de helft van het kwartet Oostenrijks. Bovendien heeft de band met de toevoeging van zang en klanken gekozen voor een andere sound dan op voorgaand werk. Zelf noemen ze het resultaat “crossoverjazzclassicpopfusionrocknewelectronic”, al geeft dat eigenlijk vooral aan dat je geen idee hebt wat je te wachten staat.
Kort samengevat: vooral veel Schubert, af en toe een vleugje Feist, en als je goed luistert hoor je in de verte ook de invloed van Trent Reznor en de zijnen terug. De albumtitel blijkt bovendien goed gekozen, want de plaat blinkt uit in minimalistisch aangeklede stukken, waarin vaak (te) weinig gebeurt om interessant te blijven. Dat is jammer, want de individuele instrumentale sporen zijn prima: zoals de bandnaam al doet vermoeden horen we vooral veel strijkers, waarvan met name het vaak tokkelende contrabaswerk lekker in het gehoor ligt. Hoewel de instrumenten daarnaast ook nog eens prima op elkaar aansluiten ontkom je echter niet aan het gevoel dat er iets ontbreekt. Dat komt voornamelijk omdat omwille van het creëren van sfeer het tempo vaak laag wordt gehouden en een crescendo tevens ontbreekt. Het album wordt daar te leeg, te langzaam en bij vlagen zelfs slaapverwekkend van.
De band probeert het monotone karakter van de muziek op te vangen door “zang” toe te voegen. Dat staat bewust tussen aanhalingstekens, want zoals ze zelfs in het CD-boekje zeggen “zien ze zichzelf niet als zangers, maar houden ze wel van de kleur van de menselijke stem”. Dat levert zang op die varieert van het herhalen van losse klanken (‘Toto’) en een soort mantra (‘Know That You Know’) tot een daadwerkelijke poging tot zang (‘Book Of Love’). Werkt dat? Ja en nee. Het draagt enerzijds bij aan de sfeer en voegt variatie toe aan een lange zit, maar anderzijds gaat met name de losse klanken tegenstaan doordat ze te vaak eerder als instrument ingezet worden dan als echte zangpartij.
In Between Silence is dan ook vooral een album dat voor een heel specifiek publiek gemaakt is. Sta je open voor genres als jazz, klassiek of ambient? Dan is dit een fijne plaat die genoemde genres goed weet te mixen en waarschijnlijk prima in je straatje past. Geen liefhebber van een van die genres? Dan kun je In Between Silence direct links laten liggen. Er gebeurt immers simpelweg te weinig dat spannend, interessant of onvoorspelbaar genoeg is om ook de aandacht van de gemiddelde luisteraar te trekken.
Ellen Andrea Wang - Blank OutBij de frisse uitstraling van Ellen Andrea Wang verwacht je misschien...
Electric Eye - From The Poisonous Tree Ervan uitgaande dat de vele complottheorieën niet kloppen, zette Neil...