2017-12-29
Behalve op het gebied van metal en pop heeft muziekland pur sang Zweden inmiddels ook een naam hoog te houden op het gebied van progrock en progmetal. Bands als Pain Of Salvation, Flower Kings, Beardfish, Anekdoten, Kaipa en tegenwoordig ook Opeth zijn graag geziene gasten bij progrock liefhebbers over de hele wereld. Het belangrijkste kenmerk van de meeste Zweedse progrock is dat de invloeden allemaal terug te voeren zijn naar de jaren zeventig toen bands als King Crimson, Pink Floyd, Yes, Genesis, en Focus de voorhoede vormden. Agusa past wat dat betreft prima in de genoemde rijtjes. Op haar derde, volledig instrumentale, album, dat simpelweg Agusa heet waart de geest van Focus wel heel sterk rond. De instrumentale progrock bevat namelijk een stevige dosis dwarsfluit. In combinatie met de lichtvoetige folkrock laat het ook namen als Camel en Jethro Tull ronddolen. Tot zover deze uitgebreide name dropping, maar nu weet je dan ook gelijk hoe de vijf songs van deze vier heren en dame klinken. Het probleem met een volledig instrumentaal album is dat het soms verdomd lastig is om je aandacht erbij te houden. Een zanger of zangeres is meestal een mooie extra toevoeging, want hoe mooi en sfeervol de muziek van Agusa ook is, ook tijdens het beluisteren van dit album dwalen de gedachten vaak de andere kant op. Wat dat betreft is het maar goed dat het album niet langer dan veertig minuten duurt. Net voldoende om de aandacht vast te houden. Door de rust die de muziek uitstraalt is het ook heerlijke muziek om een boek bij te lezen of om er iets anders ontspannends bij te doen. Echt tot uitbarstingen lijdt de muziek van Agusa zelden of nooit, of het moeten de wat stevigere riffs aan het einde van ‘Den Förtrollalde Skogen’ zijn en ook het relatief kort ‘Sorgenfri’ valt op door meer snelheid en puntigheid. Daarnaast herbergt de muziek van Agusa soms wat postrock-achtige spanning.
Vaak is het de (dwars)fluit van Jenny Puertas, die als een soort vrouwelijke Thijs Van Leer, de melodielijnen uitzet, met daar omheen vier uitstekende muzikanten want naast de fluitsolo’s van Puertas mogen gitarist Mikael Odesjö en organist Jesper Juul ook af en toe een solistische duit in het zakje doen. Eigenlijk luisteren de vijf, allen van Zweedse titels voorziene, songs op Agusa weg als één samenhangend geheel en heeft een soort bloeddruk verlagend effect, wat natuurlijk heel positief kan uitpakken in onze bol van de stress staande wereld.
Saturday`s Heroes - PineroadEen vierkoppige band uit Zweden dat streetpunk maakt á la Bad Religion, NOFX...
Harold K - Mama Courage Na het lezen van het boek Het Geluk van Limburg raakte muzikant Harold K...