2017-12-06
Kom op Jongens, wat jullie in leven proberen te houden onder de naam Quiet Riot heeft niets meer van doen met de flitsende glamrockformatie die de band eind jaren zeventig en vooral in de jaren tachtig ooit was. Die band werd gedragen door de smerige zang van Kevin DuBrow. Daarnaast was de band een duiventil, met als meest constante factor dus Dubrow. Na zijn dood in 2007, door een overdosis drugs, bleef de band doorkwakkelen terwijl dit nu juist het moment was geweest om te stoppen. Van de originele bezetting is helemaal niemand meer over, al heeft Frankie Banali, drummer sinds 1982, nog het meeste recht op de bandnaam. Maar wat de band uit Los Angeles vooral doet is teren op de bekende naam. Quiet Riot was dan ook een grote naam te midden van bands als Ratt en Mötley Crüe, maar de tijden zijn veranderd en het is af te vragen of er echt nog iemand zit te wachten op nieuw werk van Quiet Riot. Album nummer dertien van het glamrock gezelschap heet Road Race en heeft een nogal vreemde ontstaansgeschiedenis. De plaat is eerst opgenomen met ene Seann Nicols op zang, maar omdat hij het al snel gezien had bij de band werden zijn zang en teksten vervangen door die van James Durbin, die bekend is van American Idol. Het heeft uiteindelijk allemaal geen moer uitgemaakt. Road Race is een uitermate verveeld klinkende plaat. De band probeert er wat van te maken, maar de zwakke songs, vol puberale teksten, komen nergens tot leven en nodigen vooral uit tot gapen. De enige lichtpuntjes zijn ‘Still Wild’ dat wel wat aan Whitesnake doet denken, het bluesy ‘Shame’ en ‘The Road’ dat door de gedeeltelijk akoestische benadering wat meer de ruimte geeft aan Durbin die aantoont een goede zanger zijn. Wil hij nog iets van zijn carrière maken dan moet hij snel wegwezen bij Quiet Riot. Het uitgeblust klinkende Road Race moeten we maar heel snel vergeten. Tijd om te stoppen jongens!
Hurts - DesireInmiddels, door veel bekend, is de Engelse band Hurts niet te stoppen....
Mr. Big - Defying Gravity Eerlijk is eerlijk: bij het horen van de naam Mr. Big kwamen ook wij niet...