2007-03-28
Het laatste echte wapenfeit van Good Charlotte in Nederland was toch wel de single ‘I Just Wanna Live’, van het vorige album The Chronicles of Life and Death. Al was het alleen maar op de opzienbarende videoclip waarin de bandleden als fruit over straat gingen. Het nieuwe album Morning Revival en de bijzonder rustige cover doet vermoeden dat de band serieuzer is geworden. Zo gezien is het jammer dat de cd opent met een intro waarin zanger Joel Madden’s eerste woorden “I am Tired of Running, I’m Tired of living” zijn. Dat doet het ergste vermoeden. De eerste echte track van het album gaat in ieder geval voortvarend van start en klinkt lekker fris. Het is alleen jammer dat je gelijk weer geconfronteerd wordt met niet alleen de neerslachtige thematiek van de tekst, maar ook de beperkte zangkwaliteiten van de al even genoemde Joel Madden. ‘The River’ brengt verbetering op beide fronten en is eigenlijk best een erg lekker nummer, vooral door het opzwepende drumspel van drummer Dean Butterworth. Ook het nummer ‘Dancefloor Anthem’ is behoorlijk dansbaar.
Een nummer van een geheel andere orde is de eerste single ‘Keep your Hands of my Girl’. Een stuk donkerder, zonder overigens zwaar op de maag te liggen. Een erg goed nummer. Wat volgt is een wat al te enthousiaste poging de hemel te bestormen met grootse tracks, en dan met name de refreinen. Een gemiste kans want de coupletten van ‘Where would be now’ klinken bijzonder fraai en oprecht. Ook ‘Beautiful Place’ lijkt datzelfde lot beschoren, maar gelukkig heeft de band hier gekozen voor een minder hoogdravend arrangement. Een fraai nummer is het resultaat.
Bij de eerste klanken van ‘Broken Hearts Parade’ lijkt de band alvast een voorschot te nemen op live-succes. Dat wil zeggen: een aanstekelijk refrein, blazers en dansbaarheid. Het komt een beetje uit de lucht vallen op die plek zo aan het einde van de cd. ‘March on` klinkt in ieder geval wel als een afsluiter. Maar om nou te zeggen dat de band met een positieve noot afsluit, nee, dat niet.
Niettemin moet gezegd worden dat het een bijzonder afwisselende cd is geworden zonder dat het een lukrake verzameling van nummers te zijn. En ook al is het ene nummer beter gelukt dan het andere, er blijft net genoeg te genieten om deze cd boven het gemiddelde te doen uit stijgen, zij het nipt.
Enter Shikari - Take to the SkiesVorig jaar schoten ze als paddelstoelen uit de grond. Nieuwe Britse bandjes...
Annihilator - Metal Het Canadese Annihilator bestaat alweer drieëntwintig jaar, maar is nog...