Het retro grunge geluid van deze band is een prima vehikel om die nummers gestalte te geven. De nineties zijn helemaal terug met de fuzzy overstuurde gitaren en het gruizige geluid uit die tijd. Niet geheel toevallig liep Bugnanno ooit stage bij de studio van de noise koning zelf, Steve Albini. Daar leerde ze niet per se deze muziek maken, maar vooral produceren en het opnemen daarvan. Ongetwijfeld zal ze daar opgepikt hebben hoe ze haar muziek het beste tot haar recht kan laten komen en doet ze bij Bully het hele opnameproces met haar band zelf.
Ze heeft daarbij een wat poppy geluid aangemeten getuige liedjes als ‘Spiral’ en ‘Blame’, die genoeg hooks bevatten. Haar schelle stem gaat regelmatig in het rood en laat zo nummers als ‘Running’ uitgroeien tot explosieve proporties. Het is duidelijk dat ze zich heeft laten inspireren door bands als Sonic Youth en Pixies, wat goed terug te horen is in ‘Feel The Same’. Af en toe doet haar stem zelfs denken aan onze eigen Carol van Dijk van Bettie Serveert. Toch is het geen gedateerd geluid wat de band laat horen, maar eerder retro met een eigen draai. Wel zou het allemaal wat gevarieerder mogen, want over het algemeen lijkt het allemaal wat op elkaar.
Bugnanno is zonder twijfel een getalenteerde dame, die goed lijkt te weten wat ze wil. Vergeleken met de vorige Bully langspeler laten ze horen dat er genoeg groei zit in hun muziek. Zware gitaarmuren worden opgetrokken met daarin speelse en pakkende melodieën. Meer variatie daarin aanbrengen zou het over de hele linie sterker kunnen maken. Daarmee is de band er met Losing nog niet helemaal, maar laten ze horen helemaal op de goede weg te zijn.
Barely Autumn - Barely Autumn Barely Autumn , de artiestennaam van de Belgische Nico Kennes doet zijn naam...
Sven Hammond - Rapture Wanneer je in je bandnaam het instrument dat je bespeelt opneemt, dan moet...