Marilyn Manson - Heaven Upside Down Recensie op Podiuminfo

2017-11-23 Marilyn Manson: we weten natuurlijk allemaal nog wel wat voor impact hij had op de wereld. Voorgaande albums als Antichrist Superstar en Mechanical Animals waren hierin exemplarisch. Marilyn Manson werd de mascotte voor mensen die claimen dat heavy metal aanzet tot waanideeën en zelfs moord. Als je dat met je muziek voor elkaar krijgt, weet je in ieder geval dat je gehoord wordt. Maar hoeveel hebben we de laatste jaren nog iets van de zanger gehoord in de publiciteit? Zijn we immuun geworden voor zijn stokende muziek, of heeft de sombere werkelijkheid hem ingehaald? Al die jaren heeft hij wel nog muziek uitgebracht, waarvan Heaven Upside Down de meest recente release is.

Het is in ieder geval niet meer wat het geweest is. Was ‘This Is The New Shit’ allicht het keerpunt waarop hij besloot dat het niet meer nodig was te choqueren? Of zijn we tegenwoordig allemaal al zo gechoqueerd van de werkelijkheid dat zelfs vluchten in de muziek niet meer helpt? Of hebben we iemand als Manson tegenwoordig juist harder nodig? Iemand die de werkelijkheid bij de kladden durft te grijpen en het in ons gezicht uitsmeert? Hoe dan ook, met Heaven Upside Down zet Manson voornamelijk zichzelf op de kop in zijn teksten, maar weerhoudt de wereld hiervan hetzelfde te doen. De titeltrack gaat over hoe hij het ervaart dat hij als een lustobject van zijn eigen faam gezien wordt. “I don’t attract what I want, I attract what I am.”

De beste man is zijn edge kwijt, en eigenlijk is de titel shockrocker ook niet meer van toepassing en kun je eigenlijk alleen nog maar spreken van een rocker. Het merendeel van de nummers is zwaar repetitief, waarbij een bepaalde regel vaak herhaald wordt, en benaderen soms zelfs het punt van afgezaagd. Een voorbeeld hiervan is ‘Say10’ (wat zich uit laat spreken als Satan op z’n Engels): “So you say ‘God’, and I say ‘Say10’, say say Say10”. En zelfs een videoclip met Johnny Depp in de hoofdrol, kan een nummer als ‘Kill4Me’ niet redden: “Would you kill kill kill for me? I love you enough, to ask you again…”

Ook muzikaal gezien houdt het niet allemaal stand. Toegegeven, hij weet je nog altijd het gevoel te geven alsof je je als naargeestig personage in een slechte horrorfilm bevindt. Daar weten voornamelijk de eerste drie tracks goed aan bij te dragen door een aanwezigheid van dynamiek (lees: de kenmerkende fluisterzang en de schreeuwende coupletten). Daarna wordt de daling in kwaliteit ingezet met ‘Say10’, wordt verder uitgerekt met het acht (lange) minuten durende ‘Saturnalia’, en sluit af met zelfs een bluesy ‘Threats Of Romance’, waarin hij toepasselijk zelf te kennen geeft: “Someone like me can’t make it last.” Helaas moeten we hem daar wel gelijk in geven met Heaven Upside Down.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Marilyn Manson Label:Caroline Records