Het collectief bedient zich daarop van electronische postpunk en krautrock waarbij ze gebruik maken van veel in elkaar geknutselde instrumenten, sommige als boomstammen uitgevoerd. Zo hebben ze onder andere eigen synthesizers in elkaar gezet die slechts een enkele oscillator bevatten. Dit levert soms een opzwepend nummer als ‘Hanging With The Moon’ op, dan weer een staccato gespeeld liedje als ‘Tuesday Makes Me Cry’. Het tribal titelnummer laat herhalend “come play the trees” horen, wat klinkt als een uitnodiging om ook de boomstammen te gaan bespelen.
En waarom zou je daar dan ook niet gewoon op ingaan? Want je kunt je zelf volledig verliezen in het epische ‘Jonny Guitar Calling Gosta Berlin’ van maar liefst acht minuten dat maar blijft schuren en grooven. Van deze “kracht van herhaling” maakt de band veelvuldig gebruik en het is dan ook niet moeilijk om jezelf over te geven aan de repeterende klanken die je langzaam in een trance brengen.
Het gevolg daarvan is dat het daardoor niet altijd even gevarieerd is, maar dat is natuurlijk het lastige randje waarop ze zich begeven. Uiteindelijk is het een bijzondere langspeler van een intrigerende band, waarvan de muziek waarschijnlijk nog een stuk spectaculairder zal overkomen tijdens hun levendige optredens.
David West With Teardrops - Cherry On The WillowDe naamgever van David West With Teardrops is een uit Australië afkomstige...
Grandbrothers - Open Grandbrothers is het verhaal van een pianist en voormalige...