2017-11-23
De medeoprichters van de band Efterklang hebben ook nog een andere band, namelijk Liima. Dit is Fins voor lijm. Deze Deense ontdekkers van Efterklang zijn samen in zee gegaan met de Finse jazz-percussionist Tatu Rönkkö. Deze combinatie maakt de muziek van Liima erg interessant. Elektronische sounds worden versterkt door drums en soms zelfs bombast. Het debuutalbum, gek genoeg II geheten, was een voorproefje op wat de band allemaal in huis had. Nu, met het album 1982 gaan we echt even terug in de tijd met 80’s synths en aparte sferen die neergezet worden. De eerste track op het album is dan ook titeltrack ‘1982’. De zorgvuldige zang laat het nummer wat langzamer aanvoelen. Deze sfeer wordt ook versterkt door de lange synths. Het is echt bedoeld als een intro song. Een erg verrassende track komt daarna, namelijk ‘David Copperfield’, waarschijnlijk genoemd naar de autobiografische roman van Charles Dickens of toch naar die Amerikaanse illusionist? Het nummer bestaat voornamelijk aan verschillende soorten belgeluiden en soms hoor je zelfs een vogeltje fluiten. Er wordt langzaam opgebouwd naar een bombastische explosie van tonen, net nadat je denkt dat het lied ten einde is. Geweldig bedacht en uitgevoerd.
Er wordt in sommige nummers meer aandacht gelegd op de percussie. Dat is bijvoorbeeld het geval bij ‘People Like You’ en ‘Jonathan, I Can’t Tell You’. Hierbij wordt de een daardoor wat chaotisch aan het einde en bij de andere vervormd het nummer in een hiphiop-achtige ballad. Deze partij wordt dus erg breed ingezet in verschillende tracks. Ook een bijzondere track is ‘Kirby’s Dream Land’, je weet wel, dat spel op de Nintendo Game Boy. De intro is ook dromerig en de sound doet je denken aan een bitgame. Dit blijft na een tijdje doordraven samen met de donkere bas. De zang past erg goed bij deze sound, door het iets te laten galmen.
Dat ze al wat ervaring hebben is duidelijk. De Deense band Liima laat zien dat ze niet alleen onderdeel zijn van Efterklang, maar dat ze meer in huis hebben. We gaan met het album 1982 letterlijk even terug naar de 80’s met melodische synths, galmende zang en donkere baslijnen. Een puike plaat voor luisteraars die een beetje houden van wat elektronica en ook niet vies zijn van wat geëxperimenteer met verschillende sounds, vooral qua zang.
Angelo De Augustine - Swim Inside The MoonVierentwintig jaar en al tien jaar lang muziek aan het maken, dat is het...
Penny Rimbaud - What Passing Bells Penny Rimbaud was de grote roerganger van de anarcho-punkbeweging in de...