2017-12-04
Tien jaar geleden bracht de IJslander Ólafur Arnalds Eulogy For Evolutionj uit. Het was de eerste soloplaat van de multi-instrumentalist, die destijds nog maar 21 jaar was. Arnalds is het bewijs dat IJsland – naast o.a. Björk, Sigur Rós en múm – bijzondere muzikanten herbergt. Tien jaar na de release van zijn debuutplaat, is er een geremasterde versie uitgebracht van Eulogy For Evolution, de plaat waarop Arnalds trachtte om de levensreis van geboorte tot dood te vangen in muziek. De heruitgave werd geremasterd door niemand minder dan Nils Frahm, een andere grote naam binnen het neoklassieke genre. Arnalds werkte later in zijn carrière ook nog samen met Janus Rasmussen. Als duo bundelden ze onder de naam Kiasmos hun krachten en werden Arnalds’ pianoklanken en strijkers gebundeld met elektronische muziek. Op Eulogy For Evolution worden meer soundscapes geconstrueerd, die soms richting post-rock neigen. Met slechts getallen als titels lijkt het erop dat het puur om de muziek gaat en het gevoel wat er aan vast hangt.
Het album kent een duidelijke opbouw. Er wordt een langzame sfeer geschept die naarmate het album vordert ook richting een climax toe werkt. Binnen deze opbouw vallen er talloze instrumenten terug te herkennen. De hoofdelementen bestaat uit piano, strijkers en percussie. Deze spelen soms individueel de hoofdrol en gaan een andere keer allen tezamen een harmonieus geheel aangaan.
‘3055’ is het nummer waarop het album zijn piek bereikt, hier worden de drie hoofdinstrumenten samengebundeld tot een mooie climax. Hier is het concept over het doorlopen van een levenscyclus duidelijk terug horen. Nadat dit hoogtepunt is bereikt, laat de IJslander zijn album langzaam ‘sterven’. Op ‘3326’ doet hij dit met snerpende strijkinstrumenten en zet hij een ijzige toon neer. Maar Arnalds geeft nog een naschok met het laatste nummer, waarbij een woeste gitaarpartij in het geheel vermengt, om het album vervolgens uit te laten doven met een orgel. Deze stijlbreuk is interessant en onverwacht, net als dat het leven niet altijd loopt zoals je verwacht.
Arnalds weet met zijn puur instrumentale album in slechts 39 minuten een emotioneel geheel neer te zetten. Dit is muziek die voor zichzelf spreekt en op deze re-release een erg fraaie heropleving maakt.
Dinner - New Work Dinner time. De Deense Anders Rhodin brengt onder dit smaakvolle pseudoniem...
Cymbals - Light In Your Mind De Londense synthesizerpopband Cymbals heeft een roerige periode achter de...