2017-12-05
Dinner time. De Deense Anders Rhodin brengt onder dit smaakvolle pseudoniem zijn derde album New Work uit. Met deze derde plaat kondigt Rhodin een verandering in zijn werk aan. Weg zijn de vrolijke gitaartjes van zijn debuutalbum en weg zijn de funky synths van 80’s dansplaat Psychic Lovers. Met New Work gaat Dinner terug naar de tijd toen hij nog zelf cassettes opnam in Kopenhagen. Hij nam zijn nummers op met weinig voorbereiding en in het holst van de nacht.Het eerste nummer, ‘Un-American Woman’ heeft een extreem catchy refrein. Het is een pure herleving van jaren 80 new wave. De synths, de kritiek op de Amerikaanse droom, de slaperige stem van Rhedin: dit had in het rijtje The Cure, Depeche Mode, Simple Minds gepast. Het enige wat het van de pop-radio anno 2017 afhoudt is die lijzige stem van Rhedin, die als een combinatie van John Maus en Tom Smith van Editors klinkt. In ‘Marble Eyes’ en ‘Get Real’ komt de potentie van Dinner slechts een klein beetje naar boven. ‘Copenhagen’ is een mooie ode aan zijn stad. De andere liedjes op de plaat lopen in elkaar over en vervelen. De muzikale spontaniteit die Rhodin wil laten zien gaat op den duur over naar slordigheid. Helaas blijkt New Work een afgeraffeld werkstuk dat de avond van tevoren is geschreven.
Na tien nummers is de slome stem van Rhedin te veel, te lang. Het is alsof hij constant op 33 toeten zit terwijl hij op 45 toeren had moet draaien. Het is alsof er al een vapor wave remix over het origineel is gegooid. Met uitzondering van het gave openingsnummer ‘Un-American Woman’ is New Work geen waardevolle toevoeging aan het oeuvre van Dinner. Dinner heeft veel moois en dansbaars uitgebracht maar zijn laatste plaat is een zouteloze maaltijd.
Midnight Sister - Saturn Over SunsetHet tot nu toe onbekende Midnight Sister geeft de (toekomstige) fans weinig...
Ólafur Arnalds - Eulogy For Evolution Tien jaar geleden bracht de IJslander Ólafur Arnalds Eulogy For Evolution...