Iron & Wine - Beast Epic Recensie op Podiuminfo

2017-12-09 Onder de noemer Iron & Wine maakt Sam Beam al jarenlang Americana. Zijn interpretatie is een stijl die richting dromerige pop schuift. Daarmee komt hij dichter in de buurt van de vroege James Vincent McMorrow en Bon Iver dan dat hij muzikaal bij The Band past. Op zijn zesde plaat Beast Epic kabbelt Sam Beam kalmpjes door elf nummers heen. Het zijn korte nummers die allemaal rond de drie minuten blijven steken.

Voorzichtig poogt de Amerikaan je oren te strelen. Kalme instrumentale begeleiding en een enigszins catchy refrein vormen de ingrediënten op deze plaat. Het zijn nummers die je als luisteraar enigszins meevoeren, maar je niet ontroeren. Daarvoor blijft het te kabbelend. Na verloop van tijd begint die voorzichtige aanpak richting je oren zelfs te storen.

Het zijn nummers die zich perfect lenen voor emotionele momenten tijdens series als Greys Anatomy en House. Het zijn dan echter de beelden die het meeste werk doen. Kaal op CD klinken de liedjes geforceerd. Neem bijvoorbeeld ‘Song In Stone’. Gewapend met akoestische gitaar schetst Sam Beam het beeld van een vroege vogel. Wat volgt zijn poëtische beschrijvingen en subtiele muzikale ondersteuning. Er komt een piano bij, een viool en een tweede stem ondersteund Beam. Alles gebeurt op het juiste moment en juist daarmee ontbreekt het liedje aan een sterk gevoel.

Iron & Wine, alsmede andere projecten van Sam Beam, leunt altijd sterk tegen het kitscherige aan. Met Beast Epic slaat hij de plank mis. De muziek is volledig ontdaan van alle seks, rauwheid en emotie. Tekstueel zijn het netjes geschreven liedjes. De opbouw van de liedjes is echter te doordacht om indruk te maken. In combinatie met de fout- en soul-loze stem van Sam Beam klinken de nummers prima, maar ontgaan deze als luisteraar net zo snel. Dat maakt dat Beast Epic als water dat langs je heen glijdt.

Recensent:Karst Jaarsma Artiest:Iron & Wine Label:Subpop