2017-12-06
Soms krijg je van die albums op je bord die eigenlijk helemaal geen aandacht verdienen. Kort na de release van Jersey Devil bleek immers dan Matt Mondanile oftewel Ducktails jarenlang structureel misbruik maakte van zijn positie als rockster om vrouwen aan te randen. De gevolgen: uit hoofdproject Real Estate gezet, gedropt door zijn label, een afgelaste tour en als klap op de vuurpijl praktisch al het bestaande Ducktailsmateriaal van alle grote streamingdiensten verwijderd. Je kunt dan ook gerust zeggen dat de man een lul is, en dat maakt van zijn nieuwe album een plaat die lastig objectief te beoordelen is.Jersey Devil dus, niet alleen een mythisch monster maar met de wetenschap dat Mondanile uit New Jersey komt in het achterhoofd ook een titel met een dubbele lading. Wie naar aanleiding van de situatie echter een donkerder, zelfkritisch album verwacht komt van een koude kermis thuis: de muziek is uptempo en bij vlagen zelfs vrolijk, en de teksten zijn overwegend luchtig. Desondanks horen we af en toe wroeging, zoals in ‘Mannequin’ (”I know I made mistakes / Can’t rewind the tape”) of ‘Wearing A Mask’ (”Just a monster hiding behind the guitar”). Het vergt echter een aandachtig oor om de zang überhaupt te verstaan, want die is sterk ondergeschikt aan de melodieën. Dat is een keuze die grotendeels goed uitpakt, maar het levert ook vreemde intonatieverschillen halverwege zinnen op. En waarom is er eigenlijk achtergrondzang als die zelfs met een goede koptelefoon nauwelijks hoorbaar is?
Het tekstuele aspect is dan ook niet waar de dreampop van Ducktails het van moet hebben en muzikaal zit de plaat gelukkig stukken beter in elkaar. De meeste tracks bestaan uit niet veel meer dan een simpele beat, wat speels gitaarwerk en synthesizer voor de opvulling. Mits de synthesizer en gitaar voldoende opvallen in de nummers is dat een prima combinatie, zoals bijvoorbeeld in ‘Keeper Of The Garden’ of ‘Shattered Mirror Travel’. Helaas wordt de synthesizer te vaak puur ingezet om nummers met langgerekte noten dicht te plakken en krijgt de gitaar door de vlakke productie te weinig ruimte om een hoofdrol op te eisen. Dat is jammer, want de momenten waarop dat wel gebeurt, zoals de flarden flamenco die we horen op het einde van ‘The Rising Sun’, behoren tot de hoogtepunten van het album.
Het is bijna geruststellend om de conclusie te mogen trekken dat Jersey Devil een vrij matig album is, dat goede ideeën heeft maar die vergeet uit te werken of ze doet verzuipen in een matige productie. De nummers vliegen daardoor nergens echt uit de bocht, wat een plus- en een minpunt in één is. Tweeënhalve ster voor de muziek derhalve; de hoeveelheid strafpunten voor Mondanile’s gedrag mag je zelf bepalen.
Chad VanGaalen - Light Information Chad VanGaalen is een Canadese singer-songwriter (Calgary, 1977). Denk...
Moses Sumney - Aromanticism Voor zijn debuutplaat heeft Moses Sumney de titel Aromanticism gekozen....