2017-11-24
Het was nog in zijn lagere schooltijd dat ondergetekende kennis maakte met de mysterieuze klanken van Pink Floyd (Umma Gumma werd grijs gedraaid). De muziek van de Britten heeft dan ook een flink stempel gedrukt op de muzieksmaak van uw recensent, die maar moeilijk objectief kan blijven bij de briljante muziek van de band en haar afzonderlijke leden. Het verhaal van David Gilmour, die nog even samen speelde met, maar uiteindelijk de vervanger van Syd Barrett werd, is overbekend. In Pink Floyd nam hij samen met Roger Waters het roer over en dat leidde na verloop van tijd tot de nodige spanningen en de uiteindelijke breuk, want twee kapiteins op een schip bleek onmogelijk. Live Aid in 2005 bracht de kemphanen weer bij elkaar en er was gelukkig weer sprake van wederzijds respect. De fans hoopten vurig op een reünie, maar de dood van Richard Wright in 2008 bleek een definitief einde. Dat onder de naam Pink Floyd nog het, grotendeels uit opgekrikte leftovers bestaande, album The Endless River werd uitgebracht was voor de fans slechts een pleister op de wonde.Zowel Gilmour als Waters gaan echter gestaag door met musiceren en in 2015 bracht Gilmour Rattle That Lock uit. Ter ere van dit album struinde Gilmour weer vele podia af en in 2016 vonden er twee zeer bijzondere concerten plaats in het oude amfitheater van Pompeii, waar Pink Floyd in 1972 haar legendarische concertfilm Live At Pompeii opnam. Van die twee concerten is nu een registratie vastgelegd op een dubbel dvd met dezelfde titel. De cirkel is weer rond.
Maar liefst eenentwintig songs van zowel Gilmours solowerk als Pink Floyd passeren de revue. Wat betreft zijn solowerk zijn On An Island en vooral Rattle That Lock de dominante factor en van de Pink Floyd songs horen we een kleine bloemlezing uit het briljante oeuvre van de band.
De locatie is adembenemend en de aanwezigen moeten het gevoel hebben gekregen op heilige grond te staan. De lichtshow is daarbij prachtig. Dat Gilmour en zijn band wat statisch op het podium staan is niet eens hinderlijk. Het gaat om de muziek en Gilmour doet gewoon waar hij goed in is: waanzinnig goed gitaarspelen en zijn karakteristieke hese stem laten horen. Al moet wel gezegd worden dat de tand des tijds niet stilstaat en er wel enig sleet op zijn stembanden zit, maar hij wordt vocaal vakkundig geholpen door zijn bandleden en achtergrondkoortje.
Over de setlist dus niets te klagen, het solowerk van Gilmour en de Pink Floyd songs passen prachtig in elkaar, maar de Pink Floyd songs worden door het publiek wel het warmst onthaald. Het is elke keer weer kippenvel als die overbekende drie gitaartonen van ‘Shine On You Crazy Diamond’ opduiken. Maar ook ‘Wish You Were Here’, ‘Money’, ‘Run LIke Hell’ , en ‘Time’ worden overtuigend neergezet. ‘Comfortably Numb’ is vanzelfsprekend de afsluiter en maakt weer eens duidelijk waarom dit nummer bij de grootste rockklassiekers aller tijden hoort.
Op de twee dvd’s zijn weinig extra’s te vinden. Slechts een korte documentaire met de titel ‘Pompeii Then And Now’ haalt wat herinneringen op met de altijd wat schuwe en bescheiden Gilmour. Je voelt dan ook zijn ongemakkelijkheid bij het feit dat hij tot ereburger van Pompeii wordt gebombardeerd. Gilmour houdt niet van heldenverering en laat het liefst zijn muziek spreken, en daarvan is er genoeg te vinden op deze prachtig uitgevoerde dubbel dvd.
Graef - How To Play The Sound Of TimeHet is natuurlijk een slimme zet van Graef om ter recensie geen cd op te...
The Naked Sweat Drips - Kristians Prelude Kristians Prelude is een titel die je misschien zou associëren met een...