2018-02-03
Amenra is niet weggelegd voor tere zieltjes. De muziek is een flinke brok aan deprimerende logheid die alleen te verteren is door hen die zich graag door de muziek laten verteren. De Belgische post- en sludgemetal trekt aan je, sleurt je mee naar diepe, zwarte afgronden en laat je nooit meer los. Wat ergens ook te maken zal hebben met de eigenzinnige shows, waarin de muziek extra kracht krijgt door de visuals die de show vergezellen. Vrijwel alle platen verschijnen onder de naam van ‘Mass’ in de winkels en dit geval hebben we te maken met Mass VI. Als je alle zijprojecten en EP ’s niet mee telt, de zesde volle plaat. Ondanks dat de plaat ‘slechts’ zes nummers telt, beslaat het alsnog ruim veertig minuten. Zoals eerder aangegeven is dit absoluut niet voor tere zieltjes weggelegd. Iets wat blijkt uit de hoes, dat niets anders is dan een sobere verzameling van dode dieren. Thema’s die vaak terugkeren in de teksten van Amenra zijn de dualiteit van pijn en offer, licht en duisternis en geboorte en dood. Een gegeven waar de Belgen dus niet van afwijken, en waarmee ze via de hoes meteen het album visualiseren. Het is somberheid ten top, wat klinkt als een begrafenisstoet die zich in het donker door de modder heen worstelt. Amenra luister je ook niet omdat je er zin in hebt, maar omdat je gemoedstoestand daar op aansluit.
Het album kent vier tracks die als volwaardige track te beschouwen zijn. Deze worden opgevuld met ‘Edelkroone’ en ‘Spijt’, beide vertellingen van een Vlaams gedicht. De rest klokt gemakkelijk voorbij de acht à negen minuten. Opener ‘Children Of The Eye’ heeft twee minuten nodig om op gang te komen, maar slaat dan ook werkelijk in als een bom. Waarna er over en weer geschakeld wordt tussen de intensiteit van de zompige, drassige riffs. Nergens wordt er met het tempo gespeeld, het gaat hier puur op intensiteit. Halverwege zoekt het nummer bijvoorbeeld een intiemer en zweveriger moment op, waarna de ‘vlammen van gitaren weer aanzwellen’.
Naast Vlaams en Engels, is de Franse taal te horen op de track ‘Plus Près De Toi’. Iets wat de franse chanson volledig opnieuw zal definiëren als er halverwege een uiterst breekbaar moment wordt gecreëerd in het anders bombastische geheel. Het is die omschakeling van kwetsbaarheid naar desastreus wat de band zo perfect in de vingers heeft. Dit hebben ze verfijnd in ‘A Solitairy Reign’, waarin er voor gekozen is om de clean vocals over het apocalyptische geweld te laten zweven terwijl het meer en meer aanzwelt. Afsluiter ‘Diaken’ is niets anders dan simpelweg intens te noemen, en gaat voorbij de elf minuten. Vlammende gitaren die door de duisternis heen suizen en niets anders dan onheilspellend te noemen zijn, maar ontzettend fragiel als ze in de leegte achterblijven. Zwaar, log, deprimerend, kwetsbaar, fragiel zijn ook op de zesde Mass enkele kenmerken, die wederom onmiskenbaar Amenra vormen.
Angel Olsen - Phases Phases is een verzameling B-kantjes en ‘rariteiten’ van Angel Olsen . De...
Gun Outfit - Out Of Range Met Out Of Range brengen de heren en dame van Gun Outfit hun vijfde...