2018-02-09
Het is werkelijk niet te geloven, maar daar is hij weer: John Dwyer; opperhoofd garagerockpsychnuggethead van The Oh Sees. Of wacht, Oh Sees inmiddels. Mispoes, want de grapjas heeft de bandnaam inmiddels (weer) afgekort tot OCS. Volgt u het nog? Qua releases zijn we hier ook absoluut de tel kwijt, maar volgens Pitchfork is dit inmiddels album nummer twintig. Afijn, dat zullen we maar geloven dan.Na de drie releases van vorig jaar begint Dwyer 2018 in ieder geval weer voortvarend. Is die afkorting van de bandnaam dan gewoon weer spielerei of is er meer aan de hand? In dit geval mogen we zeker van het laatste spreken, want we moesten echt de inlay er nog eens bij pakken ter bevestiging dat we hier daadwerkelijk met The Oh Sees (ja ja, of een van de andere varianten!) te maken hadden. Weg is namelijk die fantastische, maniakale mix van garagerock, psych en krautrock. Op Memory Of A Cut Off Head gaat Dwyer op de folktoer. Dit doet hij in volledige samenwerking met zangeres Brigid Dawson (tevens keyboards).
En eerlijk is eerlijk; het resultaat viel na aanvankelijke beluistering niet mee. Verre van zelfs. Die allesoverheersende intensiteit die Dwyer normaliter in zijn songs legt is hier bijna volledig weg. En dat scheelt..een hoop. Hier ontvouwt zich een plaat die van begin tot eind lieflijk voortkabbelt en waar het zelfs tevergeefs zoeken is naar weerhaakjes. En dat vergt dus even omschakelen. Bij vlagen doet het album denken aan een band als Espers, maar deze band pakt de zaken beduidend spannender aan.
Zelfs de songs van Dwyer zelf behoren niet tot de sterkste. Het titelnummer bijvoorbeeld loopt niet echt lekker met die rare versnelling. 'Cannibal Planet' kabbelt ook maar een beetje voort ondanks het leuke baslijntje. In 'On & On Corridor' meent Dwyer het op zich mooie nummer te moeten vergallen door ineens een raar stemmetje op te zetten en 'Time Tuner' is een saaie drone.
Mooier wordt het als Dawson het materiaal naar zich toetrekt, zoals op 'The Remote Viewer' waarop een viool mooi opduikt, het prachtige 'The Fool' het stemmige instrumentaaltje 'The Baron Sleeps And Dreams' (doet nog enigszins aan het oude werk denken) of 'Neighbor To None' waarin het duo elkaar wel versterkt.
Deze songs maken nog dat Memory Of A Cut Off Head krap aan een voldoende over de streep trekt. Wat Dwyer voor de toekomst in petto heeft is nog ongewis, maar van ons mag hij snel weer terugkeren naar de gekte die van dit heerschap kennen. Maar ach, de boog kan tenslotte niet altijd gebogen staan.
Olivier Messiaen - Quatuor Pour La Fin Du Temps Olivier Messiaen (1908-1992) was een Franse componist, pianist en organist....
Escape-ism - Introduction To Escape-ism Escape-ism is het nieuwste pseudoniem van Ian Svenonius, de charismatische...