2018-02-17
De meest briljante bandnaam is natuurlijk die van The Amazing Stroopwafels. Ooit opgericht door zanger/bassist/ pianist Wim Kerkhof en ex-Fungus zanger/gitarist Fred Piek timmert de band al weer bijna veertig jaar aan de weg. Wie kent niet de hits ‘Ome Kobus’ en natuurlijk ‘Oude Maasweg’, een vaste bezoeker in de hogere regionen van de top 2000. Met een duizelingwekkende 7000 optredens kan het bijna niet anders of je moet de Rotterdamse band ooit wel ergens zijn tegengekomen. Dan wel op alle soorten van podia, dan wel als straatmuzikant in de binnenstad. Iets dat Wim Kerkhof en Rien de Bruin (zang, gitaar, accordeon) nog regelmatig doen. Gewoon voor de lol. Verder hoort gitarist Arie van der Graaf nog bij de Stroopwafels. Het is de vaste kern die, ook op dit achttiende album met de titel Hiero, wordt bijgestaan door Koos Pakvis (bas en zang), Hans Greeve (drums) en Johan Jansen (pedalsteel).
The Amazing Stroopwafels spelen een mengvorm van pop, folk en jazz, en dat alles ruim voorzien van spitsvondige Nederlandstalige teksten die uit het leven gegrepen zijn. Ook op Hiero horen we een ruim half uurtje met folkpop waarbij de teksten natuurlijk weer een belangrijk onderdeel zijn. Zo wordt in ‘Tinnitus’ de aandoening met een vriend vergeleken die overal meegaat; ”In Zwammerdam of aan de Bosporus”. Erg grappig is het vrolijke liedje ‘Het Laatste Brintapak’ waarin de meelmijt, die zich in het ontbijtgoedje heeft genesteld, een ware hommage wordt toegezongen. Wat melancholieker wordt het in ‘Hudsonstraat’ ,‘Maassluis’ en ‘Feyenoord’ in zowel tekst als muziek. Voor Leidenaars, die de band regelmatig op de drie oktober feesten hebben zien spelen, is het melancholieke ‘Op het Hoekje Van De Hooigracht’ uiteraard een feest van herkenning. In ‘De Trap’ horen we ook nog drie leden van stadgenoten The Kik meespelen en meezingen.
Ook laten de Stroopwafels horen kritiek te kunnen spuien en wel in ‘Zigeunerschnitzel’. Hierin maken de Stroopwafels zich druk om het feit dat iedereen zich maar om het minste of geringste gediscrimineerd voelt, maar dat men ongestraft de meest vreselijk scheldwoorden mag gebruiken, al dan niet op de sociale media. De zin ”elk gekwetst persoon trekt aan de bel, maar tyfushoer dat mag gelukkig wel “ zegt hiermee eigenlijk alles. Voor het overige is het vooral een gezellige afwisseling tussen melancholie en vrolijkheid op Hiero dat je vooral niet te serieus moet nemen, maar dat een leuke afspiegeling is van waar The Amazing Stroopwafels voor staan. Je moet de heren eigenlijk gewoon ergens live gaan bekijken. Dan zijn ze het allerleukst. De kans dat je ze ergens eens tegenkomt is gelukkig best groot.
Gary Moore - Blues And BeyondIn 2011 overleed Gary Moore onverwacht. Na een diner resulteerde overmatig...
Björk - Utopia Je album beginnen met een nummer dat instrumentaal doet denken aan de...