2018-01-31
Paloma Faith is hard op weg om een hele grote te worden. In haar eigen land, Groot-Brittannië, is zij al een gevestigde naam en scoren haar albums minimaal platina en daarnaast wint zij prijs op prijs. Daarbuiten moet het nog wat meer gaan groeien en wie weet gaat het met haar vierde album The Architect wel gebeuren. De excentrieke Engelse zangeres (en actrice) doet niet onder voor de grote namen binnen de popmuziek en weet ook op haar vierde plaat kwaliteit voor commercie te plaatsen. Daarnaast is Faith sociaal betrokken en weet ze in haar teksten duidelijk te maken dat zij zich het onrecht in de wereld aantrekt. Natuurlijk vinden we binnen de teksten ook een klein kijkje in haar persoonlijke wereld. Voor het schrijven van de liedjes heeft ze de hulp ingeroepen van een heel leger songschrijvers. Muzikaal wordt Paloma Faith vaak vergeleken met Amy Winehouse en Duffy, al is dat op The Architect iets minder het geval dan op haar vorige platen. Ze heeft echter nog wel degelijk een eigen geluid en weet soul, jazz en blues met bloedcommerciële pop te vermengen. Een combinatie die er voor zorgt dat de liedjes van Paloma Faith, die voluit Paloma Faith Blomfield heet, binnen de kortste keren niet meer weg te denken zijn.
Het album begint met een gesproken stukje van acteur Samuel L. Jackson met de titel ‘Evolution’ waarna het titelnummer losbarst. Dit is duidelijk een Paloma nummer, zwaar georkestreerd en bombastisch, gezongen op een manier zoals we inderdaad kennen van Duffy. In het daaropvolgende ‘Guilty’ zingt Paloma vanuit het perspectief van een stemmer voor de Brexit. Ook dit lied heeft een lekkere retro feel in de stijl van de genoemde voorbeelden. Het is ook een stijl die Paloma het beste past en waar binnen zij het beste tot haar recht komt. De single ‘Crybaby’ laat de meest commerciële kant van Paloma horen en de eerlijkheid gebied te zeggen dat ondanks de hitpotentie dit het minst onderscheidende werk van haar is, net zoals de soulvolle ballad met John Legend die overigens ook veel hitpotentie heeft. Daarna duikt ze weer wat meer in haar eigen stijl na een gesproken stukje van de Britse columnist en politiek activist Owen Jones. Zo zijn ‘Kings And Queens’, ‘Surrender’ en het door Sia geschreven ‘Warrior’ stuk voor stuk pareltjes. ‘Warrior’ handelt daarbij over het vluchtelingenprobleem, een onderwerp dat Paloma, net moeder geworden, aan het hart gaat.
Zo gaat het album afwisselend naar het einde met als meest opvallende tracks een heuse discostamper (‘Til I’m done’), het bluesy ‘Still Around’, dat wel wat aan Beth Hart doet denken, en het jazzy ‘Love Me As I Am’. De digipack van het album bevat nog vier bonustracks die prima aansluiten bij de rest van het album en waarvan het met jaren tachtig elektronica voorziene ‘Tonight’s Not The Only Night’ en met een van ‘Tainted Love’ (Soft Cell) geleende beat en basloopje, het meest opvalt.
The Architect is een prachtig album van een fantastische zangeres. Paloma Faith heeft een soepele kenmerkende stem die alle kanten op kan en haar muziek doet dat ook. Het zorgt ervoor dat het album met het volle uur lang boeit en dat de zestien liedjes zonder uitzondering echte oorwurmen zijn.
Bacon Fat Louis - The Glorious Gospel & Blues Of Henry SloanHet nieuwe album van Bacon Fat Louis is een prachtig bewaarexemplaar. The...
Whitney Houston - I Wish You Love: More From The Bodyguard Afgelopen maand was het precies zes jaar geleden dat Whitney Houston...