Openingstrack en titeltrack ‘Rebels’ is wellicht de beste song van het album. Ruige gitaren, veel drums en pakkende teksten zorgen voor een prettige sound. Soms doet het denken een beetje denken aan de muziek van Rival Sons. De coupletten zijn kalm, maar het refrein barst van energie en ook de gitaarsolo’s zijn niet te missen. Deze tempowisselingen zorgen voor een interessant nummer. ‘Holdin’ On’ en ‘Hot Rod Rider’ zijn daarentegen erg oppervlakkig en poppy. Ze zijn bedoeld om mee te zingen en bevatten simpele teksten. Hierdoor komt de zang ook minder goed tot zijn recht. Toch zijn de gitaren elke keer weer een goede toevoeging en redt het deze tracks een beetje.
‘Dreams & Reality’ is één van de weinige songs op het album die in de ik-vorm gezongen is. Hierdoor is het persoonlijker en komt de emotie beter over. De track klinkt verdrietig en meeslepend, maar dit wordt later omgezet in hoop en positiviteit. De bombastische drums geven hier klank aan. Ook ‘Riding This Train’ bevat veel lef. Dit hoor je door de rauwe, soms ietwat boze, zang. Toch wordt dit niet gecombineerd met scheurende gitaren, maar juist met een akoestische gitaar en later dan toch weer met lange tonen van de elektrische. Afsluiter ‘Can’t Let Go’ is geschreven in herinnering van ene Jose Houben, iemand die waarschijnlijk veel betekende voor de band. De emotie is weer terug en de piano op de achtergrond maakt het tot een mooie combinatie.
Lone Road Station laat in dit debuut horen dat ze kunnen rocken, maar ook emotie kunnen laten zien. Hoewel veel teksten oppervlakkig zijn en niet goed overkomen, zitten er een paar uitschieters bij. Rebels is een veelzijdig album, een goede start. De mannen uit Venlo zijn vast nog niet uitgespeeld en we zijn dan ook benieuwd naar het verdere werk van ze.
Huub Holtman - Trap DoorHelemaal in je eentje een plaat maken en daarbij alles zelf doen, ga er maar...
Converge - The Dusk In Us Wie het over Converge heeft, zal in gegarandeerd in dezelfde zin nog over...