Solitary Highis geen makkelijk in het gehoor liggende blije plaat. Het is eerder een verstild desolaat muzikaal landschap, of zoals zij het zelf vertaalt: ”Een liederencyclus die te vergelijken is met Schubert’s Winterreise”. Geen liedjes met een couplet en een refrein maar eerder klassieke composities. Net als de hoes, waarop Lavalu ons, ontdaan van enige opsmuk, aanstaart is het album rauw en ongepolijst. Geen album dat als achtergrondbehang moet worden beluisterd, maar waarin je ondergedompeld moet worden. Waarin je je moet laten wegvoeren door haar prachtige pianospel en gevoelige stem, of zoals in het laatste nummer ‘Too Much’, alleen haar zang. Geen makkelijk album, maar voor wie bereid is zich onder te dompelen in Solitary High, valt er veel te genieten.
The Royal Engineers - Rock 'N Roll Will Never Let You Down The Royal Engineers willen het popgenre weer zuiveren. Ze hebben genoeg van...
Hope - Hope Hope is een debuutplaat en ook weer niet. In 2012 werd het album The Ocean...