2018-03-19
In Europa zullen nog weinig muziekliefhebbers ooit van Steph Cameron gehoord hebben. Niet vreemd aangezien Sad-Eyed Lonsome Day , het debuutalbum uit 2014 van de Canadese singer-songwriter, maar nauwelijks buiten de eigen landsgrenzen verkrijgbaar was. Een gemiste kans zo zou later blijken uit de lovende recensies die hier en daar verschenen. Cameron blijkt op briljante wijze kleine thema’s of verhalen muzikaal te kunnen uitwerken en daarmee een bijzondere sfeer te creëren. Wellicht aangemoedigd door alle reacties is de muzikante wederom dezelfde studio ingedoken met dezelfde producer om dit een vervolg te geven. Nu is er dus sinds enige tijd Daybreak Over Jackson Street verkrijgbaar. Ook op dit vervolg zijn er weinig toeters en bellen gebruikt en is er geen enkele poging ondernomen om een hitparadegevoelig publiek te bereiken. Cameron beperkt zich tot akoestisch gitaarspel en uiteraard haar, overigens zeer prettige, ietwat hese en warme stemgeluid. Slechts heel soms horen we ook een harmonica voorbijkomen maar dat is het dan ook. Alles draait om de verhalen die zij vertelt op dit tweede album en die dikwijls op haar persoonlijke leven gebaseerd zijn en die, zoals zij beweert, door de omgeving worden aangereikt. Flarden van liedjes zouden als het ware om haar heen cirkelen en af en toe plukt zij daar deeltjes uit om het in haar teksten en muziek te verwerken. Dat zij daarbij niet haar ogen sluit voor de omstandigheden van de minderbedeelden blijkt al uit de titel- en tevens openingstrack van het album. Ze beschrijft het ontwaken van Vancouver, maar heeft het hier duidelijk niet over de wijken waar de toeristen zich doorgaans begeven. Ze schetst op weergaloze wijze, als een jonge Dylan, de keiharde wereld waarin mensen hier moeten zien te overleven en waarin, spijtig genoeg, ook kinderen moeten opgroeien.
Ooit begonnen als straatmuzikante heeft zij de keiharde realiteit zelf ondervonden. Onderwerpen als coke-verslaving, in ‘On My Mind’ maar ook thema’s als liefde, verlies en hoop komen in haar teksten voorbij. Dit alles wordt prachtig ondersteund door een akoestische muzikale begeleiding die voornamelijk uit traditionele folk bestaat, maar waarin regelmatig ook een stevige vleug country-blues is toegevoegd. Je moet er echt voor gaan zitten maar wie de moeite neemt om dit album een luisterbeurt te gunnen zal onmiddellijk worden gegrepen door deze talentvolle muzikanten.
Naar eigen zeggen laat Cameron zich leiden door de muziek en volgt zij deze waar het haar ook zal brengen. Hopelijk leidt het na een bescheiden eerdere tour snel tot een tweede reeks optredens in Europa.
Lonely The Brave - Things Will Matter (Redux)Het lijkt erop dat Lonely The Brave moeite heeft met het loslaten van hun...
Frida Annevik - Flyge Fra Gebrek aan succes en erkenning in eigen land kun je Frida Annevik niet...