Op dit album ligt de nadruk duidelijk meer op hiphop, R&B en soul, maar die stijlen passen haar ook als gegoten. Titelnummer ‘HEAVN’, ‘Blk Girl Soldier’ en ‘LSD’ (waarop Chance the Rapper ook te horen is) gaan muzikaal van hot naar her, maar klinken allemaal strak en loepzuiver. Tekstueel gaat het over het opgroeien als zwarte vrouw in een stad als Chicago. Soms ligt hierbij de nadruk meer op de stad (‘LSD’ of ‘Lake Shore Drive’), op andere nummers zingt ze juist over de sociale ongelijkheid (‘VRY BLK’ en ‘Blk Girl Soldier’), maar het blijft altijd persoonlijk. En daarin zit hem ook de kracht: waar activistische muziek nog wel eens wil vervallen in agressie of een belerende vinger, blijft Jamila Woods rustig en vertelt ze enkel over haar eigen ervaring. Dit resulteert in een gevarieerd debuut met sterke teksten en een strak geluid. Is er dan niets aan te merken op het album? Dat wel: hoewel de muziek prima klinkt gaat het nergens buiten de paden die al vele malen bewandeld zijn. Die vernieuwing zal op het vervolg noodzakelijk zijn, maar voorlopig is Jamila Woods met HEAVN ruim geslaagd.
Cults - OfferingNew York is de stad waar het niet onbetwiste startschot voor alternatieve...
Wouter DeWit - Still Neoklassieke pianostukken met lange stiltes en dromerige melodieën komen vaak...